Bütün cepheleri boşlayıp son cephede insanüstü bir performans göstermek: Türkiyenin bir ruhu varsa son cephelerde geziniyordur. Biz kaderci değiliz, keşke öyle olsaydık, daha beter bir şey var bizde. Başımıza ne geleceğini bilip olası felaketlerden zevk almak. Canavarı görünce uçuruma doğru koşuyoruz, korkudan değil. Canavarla dövüşmek için sırtımızı uçuruma vermemiz lazım. Son dakikadaki kornere çıkıp karşı kalede gol arayan kalecilere sorun, Türkiyenin ruhunu en iyi onlar bilir.
eğer benim gibi geçen sene afilli filintalardan yazarı takip ettiyseniz, kısa sürede bitirirsiniz bu kitabı, çünkü çoğu bölüm oradan alıntı. Kitabın türü deneme denebilir. Erken kaybedenlerden daha felsefi ve depresif. Ben erken kaybedenleri daha çok sevdim. Çünkü, mesajların dolaylı, yani bir kurgu içinde verilmesi taraftarıyım galiba. Ama yine de bu kitap da başarılı.
Depresyondaysanız okumayın demeyeceğim, çünkü ben geçen sene okudum. Bir şey olmadı. Hatta başkaları da hayal kırıklığına uğruyor galiba, başkalarının da çabaları boşa gidiyor zaten diye düşünüyor insan bu kitabı okuduktan sonra. Tek bahtsız ben değilim gibisinden.
e.g. babam fabrikadan aldığı maaşının yarısıyla yirmi sene boyunca taksit ödeyip inan yapı kooperatifinde bir daire sahibi oldu. taksitlerin bittiği ay deprem oldu, ev yıkıldı. tek yumrukla nakavt. her zaman böyle olur. mutlu olmak için bir sürü faktörün bir araya gelmesi gerekir. mutsuzluk için tek neden yeter.
insan zaten ziyan olmak için yaratılmıştır diyor ya (p. 97).. aferin diyorum. Çünkü, insan bazen istedikleri olmadığı için ya da hayatta başarılı olamadığı için ziyan olduğu hissine kapılıyor. Emrah da üzülmeyin zaten ziyan olmak için yaratılmışız diyor. insanın içi rahatlıyor birazcık..
Hatta aşk acısı çekiyorsanız alın üstüne bir de Genç Wertherin acılarını okuyun, tam olsun. Ben yıllar önce okumuştum. (emrahın kitabında da geçmiş bu kitap: p, 91) inceydi, tavsiye ederim. adam o kadar acı çekiyor ki, insan onun azabını okudukça aşktan soğuyor. Çivi çiviyi söker misali..
galip işhanını okuduktan sonra Emrah serbesle bir ortak yanımızı keşfettim.. şöyle ki benden akıl alan, bundan da adam olur mu dediğim tüm deliler ev bark oldu ama ben de hala tık yok. Galiba evlilik akıllıların harcı değil..
Cevap aradığım sorular:
1.Karamürselde gerçekten yağmur fırın var mıydı, ve gerçekten yandı mı? Biraz gereksiz, ama merak ettim napayım?
2.Emrah önce babam taksi parası olmadığı için taksi tutamadı ve bavullarını taşırken öldü demiş (p. 137). sonra da matbaası vardı, ve Matbaaya kağıt balyaları taşırken öldü demiş (p. 169). Hangisi doğru. Keşke ikisi de yalan olsa aslında..
Bazı anlar bu kitapta kendimden parçalar buldum:
ben içerken pek birşey yemem, o ikisini ayırırım birbirinden(p. 141).
Bence emrah otellerde birçok insanla muhattap olduğu için gözlem yeteneği çok gelişmiş. bu özelliğini yazarken kullanıyor olabilir. Şimdiye dek kullanmadıysa da şimdiden sonra kullansın. Çünkü, oteller ve kuaförler hikaye potansiyeli yüksek yerlerdir.
Emrahın bu kitabında sakaryadaki nefese takıldığını yazdığını okuduğumda irkildiğimi belirtmeden geçemeyeceğim.. Son olarak,ankarada bir imza günü düzenlese diyorum..
tek yeni hikaye olmasına rağmen hayal kırıklığı yaratmayan emrah başgan eseri. fotoğraflı motoğraflı. ileride emrah başgan külliyatına baktığında hikayelerin paramparça olmadığını anlayacak.
hep afili filintalar'da kendimize favori öykü seçiyorduk. galip anamızı ağlattı.
''hep senin yüzünden kardeşim''*
yine de favorimiz: ''karanlıkta nüfus sayımı şöyle yapılır: yaşayanlar bir sigara yakar.''*
iki hafta önce yani çıktığı gün dost kitabevi'nden aldığım ve okumaya başlayınca hemen biter korkusuyla hala okumadığım kitap. emrah serbes'in erken kaybedenler'den sonraki ikinci öykü kitabıdır.
yalnızlık tanımlarını bunca yıldır en güzel şairlerin yaptığına inanmış biri olarak şunu söylebilirim ki argo bir dille yalnızlık ancak böyle güzel anlatılırdı;
özdemir asaf; yalnızlık paylasılmaz paylasılsa yalnızlık olmaz.
cemal süreya; yalnızlık bir ovanın düz oluşu gibi bir sey.
yaşar; hapşırsam çok yaşa diyenim yok.
emrah serbes: öyle yalnızım ki siktir git diyenim bile yok...
emrah serbes'in arkadası galip'le tanısmayanlar çok seyi kaçırıyor demektir.
--spoiler--
"içinde bencillik olmayan hiçbir mutluluk da yoktur. Kimse kimseyi mutlu edemez. Mutluluk sadece gasp edilebilir bir şey. Hayatın boyunca mutlu olduğun anları toplasan, on beş yirmi dakikadan sonra haksız kazanç gibi gelir."
Tam üç saatimi aldı okumak tabi arada durup 'vay be' dediğim de oldu toplam üç saat yani. Bu kitabı acaba hakkımda neler yazdı psikolojisiyle okudum. ''Acaba çevremdekiler bu kitapta beni kime benzetiyor?'' sorusuna cevap arayarak okudum ve pek çok rastlantı yakaladım; en basitinden benim de dedem ormancıydı.
Kitapta geçen davranış türlerinin ve tespitlerin bir kısmını kendinde görecektir her okur. Bende de öyle oldu.
Bir şarkı var, ''Noir Desir - Le Vent Nous Portera'' kitapta geçiyor ve bitirmeme rağmen hala aynı şarkıyı dinliyorum etkisindeyim, güzel bir etki.
--spoiler--
Gecenin ilk müşterisi olan, sabahçı kahvelerinde, çorbacılarda ayılan genç adamlar. Bazen en anlamsız yüzü yaşamanın ve bazen yel değirmenini arayan içli bir hatıra. Henüz ölmemişler ve ölümle tanışmamışlara yazılmış hikâyeler... Namluya sürülmüş küfür... Büyümemiş bir çocuk... Pati yapan arabalar, yutkuna yutkuna dinlenen şarkılar ve hayattan meseleler. Kutlanan yenilgiler, "hayat kerpiçten bir gökdelen sevgili kardeşim, yanlış bir parantezde yaşıyoruz. Bırak konuşalım, iki çift laf edelim, yüz yüze bakıyoruz..."
--spoiler--
edit: 15 kasım'da, çıkıyormuş, işin yoksa bekle şimdi.
--spoiler--
'annemin öldüğünü anlatma, onun etkisi altında olduğum için kendisini sevdiğimi düşünmesin.'
'tamam galip.'
'karanlıkta uyuyamadığım için gece lambasını açık bıraktığımı anlatma, beni ottan boktan korkan biri zannetmesin.'
'tamam galip.'
'ilk defa âşık olduğumu anlatma, beni bu konularda tecrübesiz biri zannetmesin.'
'tamam galip.'
'geçen sene el frenini çekmeyi unutup kartalı boklu dereye yuvarladığımızı anlatma. malının kıymetini bilmeyen biri olduğumu düşünmesin.'
'tamam galip.'
'babamın orospu çocuğu olduğunu anlatma. onu bizzat ben anlatmak istiyorum.'
'tamam galip'.
--spoiler--
