aslında sözlükte de neden olduğunu bilmeyen yazardır. kendince takılmaktadır. böylesi fazla sorgulanmamalıdır; kimbilir kaç tane vardır. sözlüğe bakalım geyik nasıl yapılır diye giren kendince bir şeyler yazmaya uğraşan ama yol alamayan yazar bile denilemeyecek kişidir.
biliyormuş gibi yapmaya çalışırken çelişkileri/nesirin iki ayrı satırının birleştirilip kendisi tarafından dahi anlamlandırılaması nedenli farkedilme/deşifre olma sonrasında; "biliyormuş" havasının verdiği acziyetten mülhem demagoji ile pespayeliğin tepesine yerleşen kişi.
bu durumda olduğuna inandırılması en zor/hatta imkansız kişidir. sebebi; berbat, bozuk dili/türkçe'si ile nesrettiklerinden vücuda gelenin kendisince ulaşılmaz/yarım akılla anlaşılmaz ölçüsüne oturtulmuş olmasıdır. dönüp kavram ve kelimeleri, sıfatları, nesneleri çelişkili ve yanlış kullandığına baksa da uyanması imkansız somnium mağdurudur. literatürün çeşitliliğinden istifade ettiğini ve hemen hemen her konuda söyleyecek bir şeyi olduğunu alttan veren bu kişinin kendi dilini kullanmak/yazmak konusunda yetersizliği esasen herhangi bir bilgi birikimine sahip olmadığının; ezberden/duyumdan beslenerek lirizm foseptiğine saplandığının aleni delilidir. çünkü; araştıran ve okuyan bireyin önce konuşması sonrasında da harfler, kelimeler, cümleler üzerindeki hakimiyeti nezih benzetimini hak edecek şekilde gelişir.
bu gelişimin(okumak, anlamak, doğru anlatmak)gözlemlenemediği kişi ağlaz edebiyatı kalemşörlüğünden başka bir sıfata oturtulamaz. fakat, yine de çapulcuları dahilinde dikkat celbetmekteki başarısı yokumsanmamalıdır. bu geçici dikkat toplama da zamanla sona erer. bozuk türkçe ile yanlış dillendirilen aynı kelimeler, cümleler, fenomenler, tanımı ezber temelli, tek bir koldan atağa kalkmış eksik/aksak varsayımlar mevzubahis yazarın yutturduğu düşük haplarıdır ve karşı zihinde beklenen olası abortus gerçekleşir.
olmadığı halde "kendini bir şey sanmak" ve bunu role dönüştürmeden/oynamadan bir kaç övücü kelam etkisinde özümseyerek kesinliğe sabitlemek tehlikeli bir boyuta geçişin işaretidir. sonunda, kendi varlığına süsleyerek/pompalayarak yüklediği niteliksizlikler toplamını vehbi-oysa bunlar, bir değer arz etmese de kesbidir-kabul etmesi ileride psikolojik sorunlarla karşılaşmasına neden olacaktır.
bu arızaya maruz kalmış kişileri "bir zamanlar emrimde onlarca/yüzlerce kelime/cümle/kavram ve bunlara duyulan hayranlıktan türeyen insan vardı" cümlelerini zikrederek hala değer(!)ini ısrarla ispat çabasında olması sayesinde teşhis ederiz.**edit: öküzlükte bir safha daha ilerme kaydetmiş oldukları örnek hicivleri ile izleniyor.
"bildiğim tek şey bir şey bilmediğimdir" sözünü şiar edinen filozofun karşıtı. "her şeyi ben bilirim" havalarıyla kasım kasım kasılırlar. ama ne sanattan anlarlar ne de simitten! ekmek bulamayınca da pasta yerler.
