hiçliği düşünürken gözünn önüne birşeyler getirmeye çalışan ve kendince hiçliğe en yakın olan karanlık boşluğu gözünün önüne getiren, ancak netice itibariyle bunun da bir hiç olmadığını farkedip, hiçliği düşünemediğini düşünen kişinin, hiçliğin göz önüne getirilemeyecek oluşunun onun tabiatı gereği olduğunu (hiçbirşeyin olmadığı durum) ve sonuçta göz önüne getirememe durumunun tam da hiçliği düşünmüş olmak olduğunu ve göz önüne getiriemeyerek, hiçliği tam da olması gerektiği gibi düşündüğünün farkına varmayan, bu sebebeple aslında hiçliği düşünülebildiğini bilmeyen kişinin vardığı kanı.
akıllı bir insan hiç bir zaman hiçliği düşünemez. Çünkü aklı her zaman onun 'var'lığı olacaktır. aklın sınırları bellidir. akıl sınırlarının dışına çıkamaz. Hiçlik ise aklın almadığı bir durumdur.
Deliler hiçliği düşünebilir mi? hayır. çünkü akıl olmadan düşünemezsin. Kısır döngü bu şekilde devam eder.
buraya sırf suriye konusundan sıyrılmak için gelmiştim. iyi oldu. konuyu açana şükranlarımı sunuyorum.
hiçlik doğrudan zamanla alakalıdır. maddenin yokluğunu hayal etmek kabul etmek kolaydır. en basitinden karanlığı düşünürüz. bir şeyi göremediğiniz zaman var olmadığını kabul etmek kolay olur. ama zamansızlık düşünülemez. çünkü varlık, akan zaman okunun bir ürünüdür. o karanlığı düşünürken zaman olgusunu da kırabilirseniz belki hiçliğe yaklaşırsınız. ama bilincin varlığı bunu engelliyor. paradoks gibi. zamanı milyarda bir saniye bile olsa hissetmeyen bir bilinç olamaz.
