Doğuştan eşcinsel olamayacağı için muhtemel bir birliktelikten ayrilik sonrası yaşanan travma neticesinde (ki bu ölüm bile olabilir) hayata ve ilişkilere küsmek durumudur. ama bilinmelidir ki bu yersiz bir gidişattir. çünkü hayat her şeye rağmen devam etmektedir.
Yeni birisiyle tanismaktan, o kisiye guvenmekten, o insana hayatimi ozetlemekten, o insanin, ozetin icindeki kirilgan noktalardan beni vurmasindan, guven duygumun korelmesinden ve bu kisir donguden o kadar cok yoruldum ki, artik yeni bir insanla tanismaya tenezzul bile etmiyorum.
Bir kadın ya da bir erkek için çabalamamak matah bir şey değil. insan değer verdiği kişi için çabalamalı. Bunca insan içinde onu bulabilmiş olmanız bu çabaya değer olduğunu gösterir.
Ama verdiğiniz değerin suistimali varsa yahut kendinizin zarar gördüğünüzü düşünüyorsanız çabalamamak en doğru karar.
Ben. Bir kadının bana yaşatacağı anlık tatminler için kendimi yormayı doğru bulmuyorum. Varsa arayışı olan kadın gelsin beni bulsun kardeşim. Ben hem benim için çabalamasını da istemem. Win2win.
Ben, karşı taraf iletişimi ilişkiyi kestiği anda ciddi bir hata yaptıysam özür diler yapıcı davranırım ama kafasında bitirdiyse kimseyi rahatsız etmem ve koşturmam.
bazı şeyler karşılıklı ilişki üzerinde yürür. Koşturmak çabalamak kendinden ödün vermek kendini değersizleştirmektir.
