anne sevilen ve güzel bir yemek yaptıgında insan hiç doymak istemez mesela.
bir şarkı dinlersin, o şarkı o ortama ve o ruh halinize cuk diye oturur. sonu gelsin istemezsin.
uzun süren yorgunluk ve uykusuzlıgın ardından uyudugunda günlerce uyanmak istemezsin.
sevdiginle geçidigin vakit hiç bitsin istemezsin. ama hayat inatla daha cabuk tuketir sevgiliyle geçen vakti.
gelecek ders tarih veya matematikse içinde bulundugun on dakikalık tenefüs hiç bitmesin istersin.
uzun süre çişini tutarsın kendini tualete zor atarsın ya... işte o anlarda öyle uzasın istersin ki bir yandan attırırken bir yandan uyumak geçer aklından.
maaş aldıgın gün alışverişe çıkarsın, saatlerce gezer doldurursun poşetleri bir yandan cüzdanı boşaltırken. işte o zamanlarda para hiç bitmesin istersin.
yolun bitmesine 5 km kala depoda kalan son benzin damlacıklarının hiç bitmesini istemezsin.
pakette kalan son sigaranın son nefesleri, şişenin dibinde kalan tek yudumluk şarap, tabagın köşesinden sana sırıtan minicik köfte vs vs uzaaaaar gider.
ama ne acıdır ki bir klişeyle son veriyorum entrye. her güzel şeyin bir sonu vardır dostum. zamanla insan buna da alışıyor.
