"tamam güzel kardeşim tez vakit bir kız evlat yapma çalışmalarına başlıyorum. formülünü ver kolaylık olsun" diye aklımdan geçirtendir. bu arada hiç ablam olmadı benim. abimde olmadı. ühüü.
bir değil 2 tane olan bir insan olarak söyleyebilirim ki çok bütük bir kayıptır. kendinden büyük bir kardeş dünyanın en güzel duygusur. bir anne bir baba yarınız vardır. hatta yeri geldiğinden onlardan çok daha önemlidir.
En iyi dostu henüz olmamıştır insandır. en iyi sırdaşlardır ablalar. en beter hallerinizi yargılamadan, koşulsuz sevenlerdir. Annenin daha genç bir bedende ruh bulmasıdır. sıcak çorbadır bazen hasta olduğunuzda. kankidir; en yaramaz hallerinizde. türk kahvesi+ dedikodunun en zevkli yapılabildiği kişidir. canınızın yarısıdır.
benim 97 yılında bşalamak üzere 2 senelik bir ablam olmuştu. sonra olmadı bi daha. ilginç bir deneyimdi gerçekten. misal bazı arkadaşlarım var, 6-7 senelik ablaları var. inan nasıl gıpta ediyorum anlatamam.
Yanlış önermedir. Bir insanın öz ablası ya vardır, yada yoktur. Kişi doğduktan sonra ablası meydana gelemeyeceğine göre ( kayıp, şu bu hariç ) "ablası olamayan insan" önermesi daha uygundur.
Lakin birde abla yerine konulan insanlar vardır. Teyzenizin kızı, halanızın kızı vs.
Ancak abla yerine koyduğunuz kişi eğer komşunuzun kızıysa o zaman işler karışır paşam. Aradaki yaş farkı <=beş ise muhtemelen abla ayağı göt ayağına dönüşür ki, yandım allah dersin. Feci olursun üstadım.
(bkz: tecrubeyle sabittir)
yani bildiğimiz hakiki abla, öyle füsun abla, hatce abla tarzında değil.
efendim abla dedidiğimiz hatun biz erkekler için anneden sonra ikinci kapıdır. ikinci sıcak kucak, ikinci canın taa ötesinde yürek, ikinci gözü gibi bakan insan, ikinci yenici (espriye bak götüm gibi) neyse.
hiç ablası olmamış insan yarım veya eksik diyemem bu ağır kaçar ama ciddi ciddi sıcak bir yürekten mahrum kalır.
bağlıyorum, ey ablasız büyümüş gençler yarın bir gün doğacak çocuklarınızı ablasız bırakmayın.
