sözlerime, ece temelkuran'ın "çünkü bir insanı, birini sevmeden önceki halinden daha yalnız bırakır birinin gitmesi" sözüyle başlamak istiyorum. Biten her ilişkinin ardından başlanan yeni ilişkiden beklentileri yüksek tutmakla başlar her şey. Kimseye samimiyetsiz ve yüzeysel olamazsınız. Her yeni gelen kahramanınızı baş tacı yaparsınız. Çünkü sizin için doğrusu budur, çünkü aşık olursunuz, çünkü rahat batar. Siz, tüm benliğiniz ve ruhunuzu o yeni insana teslim ederken şüphe duymazsınız ondan. Güvenmekte tereddüt etmezsiniz bir an bile. Ve er ya da geç, kalbinizin cömertliği suistimal edilmeye başlar. Ortalama olarak her ilişkide ilk bir ay sorunsuz geçer. Ama ondan sonra baş gösterir sorunlar. Sevildiğini anlayan birçok erkek ve kadının egosu büyür ister istemez. Kendisini elde etmiş olarak görür ve garantiye alınmış hisseder. Hele ki ona ilk günden cenneti sunarsanız sonrası hep yüksek beklenti ve ardından hüsran olacaktır. Ve gidenlerin çoğu(aldatma vb. dışında) bu sebepten gider. Fazla iyisinizdir ve iyiler daima kaybeder. Eğer kötü biri olsaydınız o insanın hayatını uzun yıllar sikebilirdiniz. Ama siz bunu seçmediniz... Ve her ilişkinizde biraz daha yalnız bir adam veya kadın oldunuz. Belki telefonu duymuyordur, belki meşguldür diye düşünmeyin. Belli ki siktir edildik. Bu dünya, kalbinde vicdan duygusu barındıranlar için yaratılmış bir yer değil. Ve bu gidenlerin çoğu sizi siz olmadığınız için terk etti. Hepimiz idare ediliyoruz. Hepsi bu.
