Çok seven insanların eninde sonunda karşılaşacakları durumdur. Hiçbir insan yoktur ki kendine verilen kıymetle,sevgiyle nankörleşmesin...arpası çok gelen hayvanlar gibi çok verilen sevgi de azdırır.dozunda sevmeli, gerektiğinde sevmemelidir..
...çok sevmeyeceksin mesela.
o daha az severse kırılırsın.
ve zaten genellikle o daha az sever seni,
senin o'nu sevdiğinden...
çok sevmezsen, çok acımazsın.
çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem... can yücel
aslında bunun sebebi aşk ile sadakatin birbiriyle ters orantılı olan hisler olması. aşk öyle ömür boyu süren bir duygu değildir. saman alevi gibidir. bir anda parlarsınız. zihni kaybedersiniz. eğer o an başka bir ilişkiniz var ise sadakatiniz burada tartışılabilir.
ve sonuç olarak, o sevgili tarafından "nankör ben onun için saçlarımı süpürge ettim" sözleri sarf edilir. biraz üzerine düşünüldüğünde aşk ve sadakatin aslında aynı yerde barınamayacağı anlaşılmaktadır.
bütün şarkı yazarları, şairler bu ayrıntıyı gözden kaçırırlar. aşık olduğunda olayı kaleme alırlar. terkedildiklerinde nankör deyip kaleme alırlar. belki bu durumun farkındalar fakat insanların gerçeklerden çok hislerine tercüman olunması gerektiğini düşünürler. birileri de göstersin artık sanatçıysan aşk ile sadakatin aynı koltukta taşınamayacak karpuzlar olduğunu farketmen dinleyicine/okuyucuna hissettirmen gerekir. duygularına tercüman oluyorum derken duyguları sömürüp cep doldurma peşinde olmaması gerekir sanatçı denilen şahsiyetlerin.
her sevgi nankörlükle sonuçlanmaz. Sen çook sversen ve karşındaki senin onu sevdiğinden az severse, sen onun sana yaptıklarını nankörlük olarak tanımlarsın çünkü sen daha çok çaba sarfetmişsindir ve daha çok emek vermişsindir.
