eskiden öyle miydi be? evet yine unutulmuyor sevgili, ama sakladıklarımız ve yırtmadıklarımız, atmadıklarımız hariç ona dair hiçbir şeye rastlanılamazdı. onun adına şiirler yazılırdı. "acaba şu an ne yapıyordur? evlenmiş midir? mutlu mudur? hala güzel midir? evlendiyse bir çocuğu var mıdır acaba?" şeklindeki sorular aklımızı kurcalardı ve bu sorular bizi daha da olgunlaştırır, hayal gücümüzü artırırdı. artık hayatımıza bir yön vermemiz gerektiğini gösterirdi. şimdi öyle mi? bu soruların cevaplarının hepsi facebook'ta. şu an ki hayat bizi olgunlaştırmıyor. yaşadığımız bütün güzel şeylerimiz, doğrularımız, iyiliklerimiz hepsi facebook'ta. ve aslında bizi biz yapan hatalarımız, yanlışlarımız, unutmamak zorunda olduğumuz şeylerin hepsi ise çöpte.
önce eski sevgilinin profiline bakılır. sonra yeni sekmeden kendi profili açılır. arada popülerlik karşılaştırılması da yapılır. kendince egolar tatmin edilir, avunulur, ya da daha da aşaalık hissedilir. doğaldır bunlar gayet tabi..
Bir umut bakıyor insan işte;Şuanda ne yapıyor? Ne paylaşıyor? Mulu mu? Mutsuz mu? Bana herhangi bir ima da bulunmuş mu,kimle arkadaş olmuş,kimin duvarına yazmış. Ama tüm bunlar insana birer saplantı oluyor kesinlikle doğru değildir.Bilmeden, istemeden insan kendisine ciddi zarar veriyor...
Hergün facebook a girip mal mal eski sevgilinin profiline bakma durumudur ki çok aptalcadır efendim. bu faaliyette bulunan kişilere can yücel in şu dizelerini okumalarını tavsiye ederim. *
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
O olmazsa yaşayamam demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
başka birisi hayata girene kadar aynı şiddet ve saplantıyla devam edilecek, brinin hayata girmesiyle azalacak "aa bugün hiç bakmadım" diye devam ettirilecek ve en sonunda unutularak ehemniyetini kaybedecek hadisedir.*
hergün bakıyorum..bir yerlere gitmişsem dönüşte ilk iş bakıyorum..
lafta mutlu olsun desem de ödüm patlıyor mutlu yeni resimler göreceğim diye..
resim değişince sanki yeni birşeyler yaşanmış hissetmek falan
bir nevi kendine eziyet hali ..
sevgili olmuşsan eski olmak koyuyor insana..
eskiden arkadaşlardan alınırdı haber şimdi Face'ten alınıyor..
her ne kadar yapılmak istenmesede insanın dürtülerine yenik düşerek yaptığı davranıştır.benimkide ayrıldıktan yaklaşık 3 ay sonra birisiyle çıkmaya başladığını öğrenmiştim.halada çıkıyolar elden ne gelir ak
eğer eski sevgili, onun profiline baktığınızı düşünüpte çok hüzünlü olduğu bir anda; 'bugun herşey çok güzeldi, gerçekten çok eğlendim' gibi yorumlarla karaktersizlik örneği sergiliyorsa, ondan daha fazla nefret etmenize sebep olur. ( ne sallıyosun lan biz bilmiyor muyuz bunalım takıldığını.)
meraktır efendim eğer mutlu gözüküyorsa üzülünür bile manyak gibi onun üzülmesini istersiniz sizden ayrıldı diye ulan sanki çokta umrundaydı havalarındadır oysa o ama siz yine de bir takıntı haline getirip günlerce bakarsınız acaba özlüyor mu diye bir süre sonra hayatınıza yeni biri girer ve o kişinin profiline bakarsınız zaten.bu böyledir koçum.
bakarsınız, bakarsınız ama boşuna. ilişki kısmı 'var' olmuştur çoktan. mutlu, huzurlu eskiyi unutmuştur o. ama öyle bir sevda varki mna koyim bizde, unutamıyoruz.
bi çeşit kuyruk acısı sendromudur. kişilik zayıflığından özgüven eksikliğinden yahut pişmanlıklardan kaynaklı ne istediğini bilmeyen insanların gafletidir.
önceleri onun da hırpalandığını görürsünüz. sizin şarkılarınızı paylaşır, amacı yaralamaktır eğer onu terk ettiyseniz. Ama zamanla bir de bakarsınız ki başkalarına şarkılar gönderir olmuş, ortak arkadaşlarınızın fotoğraflarına size bir kere bile demediği şeyleri yazmıştır. koyar adama. hemde çok. *
gereksiz eylemdir. zira, insanın bunu yapması için bir sebep göremiyorum ben ortada. facebook profilinde ulaşabildiğin gerçek(!)ler seni ne kadar tatmin edecektir, neyi değiştirecektir. merak edilir.
