insanı sürekli bunaltan bir durum oldugunda, "yeter artık böyle git git nereye kadar? " dediğinde dank! diye kafasında beliriverecek cümlecik. o an belkide bir umut ışığı , belki de bir ders verme aracı.
- her canlı günün birinde ölümü tadacaktır selami!
- abi, katil gibi konuşma öyle ya.
- unutma, sen de bi canlısın en nihayetinde selami!
- abi, bari tümce sonunda adımı fısıldama öyle manitu gibi, çok korkuyorum.
tıka basa dolu havasız bir belediye otobüsü içinde yorgun bezgin bir şekilde işten dönüyorken zincirlikuyundan geçerken okuduğunuzda "yaşıyor muyuz ki zaten" diye düşündüren cümledir. *
doğum kadar sıradan bir gerçek olan ölümün yüze vurumu..
her canlı doğumu bir kez tatmıştır dendiğinde neden bu kadar etkileyici olmaz? ölüm mü tek etkileyici...
