"lisede her boku yiyip müdürün aileye yazı göndereceğinden korkmak"
olum bizim zamanımızda böyle bir şey vardı; aileye yazı gönderilmesi. çoğumuzun korkulu rüyasıydı aga bu. okulda bir söylentidir alıp yürürdü. bir de bunu körükleyen ibne yancılar vardı:
- aga nereye?
+ valla elemanlarla çınarda okey atacaz.
- eee ders?
+ ya siktir et tarih var. yarım gün yok yazsınlar amk. hem 20 gün hak vermiş devlet. ehiiehiiehii
- abi gitme istersen. aileye yazı gidiyormuş bak.
+ nasııııl?
- müdür yazı yazıyormuş abi.
+ hassiktir 17 gün devamsızlığım var lan benim.
gerçi sonradan bir dönem gitti galiba devamsızlık durumu ailelere. önceden yoktu işte. ama kesif bir korku kol gezerdi lise koridorlarında. (ölümüne havaya girmek)
bi de çok fena müdürlerimiz vardı lan. veli toplantısına çağrı kağıdı verirlerdi ki öğrencilerin velisine söyleme mecburiyeti doğsun. olm yer mi lan lise talebesi bunu. "işimden dolayı ve mesaiden izin alamadığım için katılamayacağım" yazıp, bi imza çakıp getirdik. (adım baran, 14 yaşındayım. yine, yeni, yeniden).
şimdi çok kötü hafız. devamsızlık yalanı yok, notlar açıklanmadı yalanı yok.. her şey nette görünüyor. kuzenin cafede yiyişme görüntülerini bile koymuşlar e-öğrenciye amk! kızı da görmen lazım heee.
apartmandan bir komşu çocuğunu ayarlayıp, her postacı geldiğinde posta kutusuna gelen evrakı kendisine getirmesini tembihleyerek yenilecek korkudur. korkmaya gerek yoktur. afiyet olsun.
sırf o korku yüzünden bir şeyleri yapmaktan vazgeçenler genellikle hayatlarının geri kalan kısmında hiçbir bok olmadan sürünen it kopuk olur çıkarlar. Şanslı bi kısmı it kopuk serseri olmaz.. ama bi bok da olmaz.. çok çok çok az istisna vardır ki, piyango,sayısal vb şans oyunlarının tamamını sürekli oynayan birinin herhangi birini kazanma ihtimali kadardır bi bok olma ihtimalleri.
