film gibi bir yaşamaktır. sahne sahne, olay olay... ışıklar, suflörler, dublörler, figüranlar, kaprisli rol arkadaşları... bir de bir b.ku beğenmeyen yönetmen! hayata uyarlasan hepsinin yerine birini koyarsın. yani koysan koyarsın, biraz hayal gücünü zorlarsan. film gibi yaşama hevesine de yorarsın.
olmadı olmadı stop!
yine neyi beğenmedi bu yönetimini sevdiğimin adamı da diyebilirsin, oh be sahne bitti de!
neydi sahne ışığı yutan bir daha hep o ışıkları ararmış. film gibi yani.
