siktir olup gitmiştir. neden aramayın, asla bulamayacaksınız. ne anlatırsa anlatsın, nasıl sebep sunarsa sunsun asla sizi tatmin etmez sebepleri, çünkü siz bir kere kafanızda ki belirsizliğe odaklanmış kurmaya başlamışsınızdı. neden sunarsa da inanın, çünkü sizin yazmaya başladığınız nedenler onunkiler kadar sıradan olmayacaktır. geri döner mi bilinmez, dönse bile siz coktan atlattığınız için, çokta sikinizde olmaz. o yüzden, kitap okuyup kendinize kitap kahramanı oluşturun farketmeden unuttuğunuzu göreceksiniz.
Vardı bunu söyleyen bir tanıdığım. Sevgilisiyle her gün saatlerce kavga ederlerdi. Hakaretler havada uçuşurdu. Gün geldi erkek buna ayrılmak istediğini söyledi. Kız o kadar şaşırdı ki anlatamam. Durup durup “neden terketti acaba? Başkası mı vardı?” Diyordu. Aylarca birbirlerine işkence etmelerine rağmen kız hala her şey çok güzel sanıyordu. Bazıları böyle garip işte. Kimse her şey güzelken gitmez.
her şeyin aslında güzel gitmediğini, gerçekten güzel gitmiyor iken söylemesi gereken insandır, iş işten geçtikten sonra değil yani. onun için haklı iken, haksız duruma düşmemek lazım. yani bir şans veriyorsan, o şansın arkasında durmak lazım, ya da baştan her şeyi söyleyip sonrasında hemen çekip gitmek. ama öbür türlüsü biraz yarı yol oluyor.
insanlarımız kendini düzgün anlatamıyor . Ben bunu kadın cinsinde farkettim fakat sadece kadınlara atfetmiyorum. Yani kafamiz surekli karisik ve dengesiz bir toplumuz . Aklimizla dusunmek yerine hayallerimizde yasiyoruz ve bu hayallerimizi yani ic dunyamizi karsimizdaki insanin anlamasini bekliyoruz. Bu kadar katı olmayın sürekli bir tedirginlikle hicbir bok olmaz . Karşınızdakinin iç dünyasına cok fazla müdahil olmayın bırak be yasiyorsa yasasin . Siz size yansiyana bakin .
her şey güzel gidiyorken bir anda arkasına bakmadan çekip giden insan uzun bir sevgi döneminde böyle bir şey yapıyorsa onun karakteri yerinde değildir. Sevgi hormonları tam gelişmemiştir. Sevmek nedir bilmiyordur. Suyun akışına kapılmıştır. Geri döndüğünde affedilmeyeceğini bilir ama yine de döner. giderken her şeyi alt üst ettiği gibi döndüğünde de her şeyi alt üst etmeye çalışır. affedilmeyi bekler ama iş işten geçmiş o kalbi çoktan küle çevirmiştir.
daha adı konmamış aşkları bitiren insandır.güzel duyguların katilidir. belki de terk edilen kördür. yani bir insan bir insanın hayatını güzelleştiriyorsa ve o diğerine hiçbir şey (sevgisinden bile) veremiyorsa o kişi çekip gitmekte sonuna kadar haklıdır.
terk edilen de ama çok güzel gidiyordu ühü ühü diye suçsuz gibi zırlar ancak.
burdan özellikle o kızlara sesleniyorum. hayatınızda böyle güzel yere sahip adamların değerini bilip hayatınızda bir yere koyun. yoksa bir gün bıkıp giderse pişman olan sadece siz olmuyorsunuz. o adamları da sizi sevdiğine pişman ediyorsunuz.
Eski ev arkadaşımdır. Haftasonu arkadaşlarına gitti. Geldiğinde bir hafta buz gibi davrandı. Üstüne gittiğimde anladım hiç odamdan çıkmadığımdan bıkmış bir iki şeyi daha bahane edip ayırdı evleri. Oysaki başta ben onu uyarmıştım odamdan çıkmam diye. Şimdi diğer arkadaşlarıyla mutlu. Allah mesut etsin vicdanı rahatsa.
Belkide bipolar bozukluğu yaşayan bir insandır, size göre her şeyin güzel gidiyor oluşu o insanların hayatlarındaki mutluluğu zirvede yaşadıkları evreye denk gelmiş oluşunuzdan kaynaklanıyordur. Ve o insan depresyon evresine geçiş yaptıysa şayet gitmesi normaldir. Olamaz mı?
Her güzel şeyin bir sonu olduğunu bilen, tadında bırakmak isteyen insandır. Size, sizle, sizde kalan anılar belki de yaşayacak olduğunuz belirsizlikten daha iyidir.
Geçen sene bu zamanlar sancılı bir dönem geçirmeme neden olan olayın sebebidir.
Şöyle ki:
Yaklaşık 1.5 senedir birlikte olduğum, haftada en az 3 kez buluşup birlikte zaman geçirdiğim kadın... sevgilim, benim deyişimle "hiçbir sebep yokken" ayrılmak istediğini söylemişti.
Yemin ederim 1.5 hafta şaka yapıyor sandım. Sadece ben değil çevremdeki kimse inanamadı. Eş-dost, akraba herkese ayrıldık diyorum, 'hadi lan' deyip geçiyorlardı.
Keşke şaka ya da bir tür rüya olsaydı diye yüzlerce kez dua ettim ama değilmiş.
Sebebini sormadım mı? Sordum tabii ki...daha geçen hafta birlikteydik, el ele- gözgöze otururken, gelecekten bahsediyorduk... hayaller kuruyorduk, bu nasıl olabilir dedim.
Verdiği cevap:
-"Sen çok iyi bir insansın. Ben aylar boyunca sırf sen yıkılacaksın diye söyleyemedim. Yaklaşık 4-5 aydır bu durum benim için böyle yani ben aylar önce bitirmiştim. (Bu 4-5 ay dediği zaman diliminde, ailemle ve akrabalarımla tanışmış birlikte gezmelere gidilmişti) o yüzden anla beni daha fazla ısrar etme nolursun..."
Kalbim paramparça oldu aylarca psikolojik tedavi gördüm, yüzlerce fotoğraf, hatıra ve yarım bırakılan bir ben vardı ortada, toplamam zor oldu.
Hani yatalak olsa bile bakarım diye düşündüğüm, uğruna gerçekten canımı vereceğim yegane kişiydi. Annemi bile bu kadar sevmemişim(bu nasıl bir körlükse artık) bana sadece, "aylar önce ben bitirmiştim sende artık yazmazsın... " deyip, oldu bittiye getirmişti 1.5 senemi.
O günden sonra hiçbir ilişkide ne sevgi ne mantık aramadım. Yüzeysel ilişkiler "Merhaba merhaba" şeklinde dostluklar yeterli gelmeye başladı...
