dini ya da felsefi değil tamamen psikolojik yaklaşıyorum olaya. kendimi hiç 38 yaşında 40 yaşında 45 yaşında ya da ölüm anında bir yatakta kolları uyuşmuş ayakları zor hareket eden yüzü kırışık biri olarak hissedemiyorum. yıllar hızlı ilerliyor ama ben hala kendimi genç hissediyorum. tamam 22 yaş bir gençliktir ama kendimi bir baba bir amca bir dede beyaz saçları olan bir beyfendi emekli maaşını almaya giden ve 'lan ben gençken xx dim' havalarında göremiyorum. hiç yaşlanmayacak, tipim kafam başım aynı kalsa da yıllar ilerleyecek yaşım ilerleyecek ama ben sabit kalacakmışım gibi. bana hiç 'ey gidi ahmet. sen bi de beni 20 yaşındayken görecektin yakışıklı değildim ama hızlıydım' cümlesini kurarken göremiyorum. nasıl bir psikoloji lan bu...
25'ten sonra monoton yaşıyorsanız biraz hissedersiniz. yıllar geçip gitmektedir, otuzunuza az kalmıştır, ne yapacağınıza karar verememişsinizdir vs. vs.
ama hissetmeyin zaten, hissettiğiniz yaşta kalın, enerjik olun. ne güzel.
