ben değilim, olamam, olmamalıyım. 2 dakika neye yeter allah aşkına? bir rimel, bir allık olarak makyajı geçiştirdik diyelim. saçları düzleştirsek mi, toplasak mı, düzleştirsek de mi toplasak sorunsalı var. haydi onu da geçtik diyelim. kıyafet seçimi başlı başına bir işkence.
standartları göz önünde bulundurursak, rekoru elinde tutanlardanım.
kışın,
standart günler, işten eve evden işe durumu söz konusu ise, 14 dk
işten dışarı planı varsa 25-30 dk arası
hafta sonu ise cumartesi 25-30 dk
pazar 5 dk
yazın,
kalkış 06:30
evden çıkış 06:55
bu sene için geçerli rakamlar bunlar.
geçen sene kalkış 5:40 evden çıkış 5:55 servise biniş 6:00 idi.
not: bakımsız değilim, pejmurde değilim, salaş hiç değilim.
tanım was here; üstünü değişmesi, saçını toplaması, dişini fırçalaması, yatağının üstünü örtmesi 2 dakika mümkün olmadığından olmayan kızdır.
üstünü giyinmek: 37 saniye
göze kalem çekmek: 9 saniye
ayakkabı giymek: 14 saniye
yanına alacaklarını toparlamak:30 saniye
bir şey unuttum mu diye düşünüp kapıdan çıkma: 10 saniye.
totalde: 1 dakika 40 saniye sürdü. Gözlerinizden öperim.
eğer bu kız turist rehberiyse, grubu toplamak için evden sabah 4 te çıkması gerekirken 4 buçukta otobüs şöförünün telefonuyla uyanıyorsa ne giydiğine, saçına başına bakmadan bi hışımla evden çıkan kızdır. bu süre bazen 1 dakikaya bile düşebilir. o derece yani.
dolabin onunde ne giyecegine bin saatte karar vermeyen, saclari dogustan yapili gibi olan ve makyaja ihtiyac duymayip dogal da dolasabilen kizdir. kiyafetlerini giyer disini fircalar cikar. 2 dk iste. *
