daha önce hiç yemek vermediğim bir kedi elimde yemek olmamasına rağmen dün gece yanıma yanaşıp sırnaştı. benim kim olduğumu sorgulamıyordu, kürt müsün, türk müsün, nesin, kimsin, umurunda değildi... tek istediği birazcık sevgiydi biraz ilgiydi, işte bu yüzden;
tanım; nail olduğum büyük şereftir efenim. evet hayvanları siz faşist, ırkçı piçlerden daha çok seviyorum. bu herkesin anlayabileceği bir durum değildir ve bu yüzden kendimle gurur duyuyorum!
aynı durum benim içinde geçerli hayvanları daha çok seviyorum insanlara göre. Çünkü hayatın asıl amacını sergiliyorlar yapmacık değiller
bu dünya onların dünyası bize ait değil bize ait olsa dengesini bozmazdık.
çocukların melek olduğu yalanıyla eşdeğerdir. bugün kedileri köpekleri ateşe atıp yakan ağızlarında havai fişek patlatan kuyruklarına teneke bağlayan kesen biçen çocuklar cezai ehliyetleri olmadığı için yargılanmazlar bile. çocuklardan nefret etmek için binlerce sebep varken herkes piçine sahip çıksın diyorum. mesela ben yolda giderken kalabalıkta ayak altında bir çocuk gördüğümde ayağına filan basıyorum ya da kafasına elimdeki çantayla patlatıyorum bir tane. başlıyor piç oğlu piç viyaklamaya. müstehak diyorum geçiyorum. o kalabalık içinde kimse anlamıyor çocuğa ne olduğunu. şimdiden intikamını almak lazım bazı şeylerin.
Birçoğu böyledir
"Eşinize dostunuza leş gibi davranıyorsunuz, sonra gidip hayvan seviyorsunuz, sanat seviyorsunuz, şiir seviyorsunuz, toprak seviyorsunuz."
