sorumluluğun daha az olduğu zamanlar. elim boş gönlüm hoş eş yok çoluk çocuk yok zamanları.
o zamanlar hayat tozpembeydi. her yeni gün yeni bir umuttu.
Sanirim su yasadigim ve yasacagim bir kac sene daha hayatimin en guzel yillari olacak. Seneye okulu bitirdikten sonra merhaba gercek hayat. O zaman keske okulda olsam da derse gitmesem yok yazarsa yazsin diye dusunsem diyecegimden eminim.
2001 yılı. Silivri'deki yazlığa gidip salıncakta sallanırdık. Zibilyon tane meyve ağacından canım ne çekerse tırmanıp yerdim. O zamanlar tek derdim "erik mi yesem yoksa kayısı mı?" Sorusuydu.
şimdi bipolarım amk. Sayısız okul, bölüm değiştirdim. insanlarla anlaşamıyorum, uzaklaştırıyorum kendimden. Her gece aynı sabaha uyanacağımı bile bile yatıyorum filan. Keşke dönebilsem o günlere.
kendinin ne olduğunu bilip,kendini olduğun gibi kabullenip,gören gözlerle baktığında ,yaptığın her eylem,duyduğun her ses,hissettiğin tümlük,tattığın her tatla var olduğun her an.
tüm bütünlüğünle yaşadığın her an, diğerine ulaşabildiğinde, diğerinin varlığını kabul edip bütünleşebildiğin her an.mutlu olup mutlu edebildiğin her an.mutluluğu paylaşıp çoğaltabildiğin her an. içinde bir yerler de umudun var olmasına izin verdiğin her an.
tanım;iyi olmanın seçim olduğunu bilip hayata geçirdiğin zamanlar.
