Benim için; herkesin gerzek,bunâ çocuklar ve hayvanlar dahil değil. Hicbirsey onlar kadar vefali ve anlamli olamaz. Insan ırkı geliştiğini zannettikce körelen mahluktur. Hayvan vefalidir çünkü gelisebildigi sınır insandan alttadir.
Olmadığı düşünüyorum. Boş bir duvarı değerlendirip bir şeyler asmak, o duvarı istediğin gibi kullanmak, boyamak duvara anlam değil görüntü kazandırır. Hayatta görüntülerden ibaret. O boş duvar bize verilen hayat. Bizde üzerinde oynamalar yapıp görüntü kazandırıyoruz sadece hepsi bu.
hayatın anlamını oldukça fazla sorgulamaya başladım. iş yok güç yok, hayatta kendimi amaçsız, bir işe yaramayan boş beleş bir insan gibi hissediyorum. hayatın anlamını bulamadım ve onu aradığım yolda kayboldum. hani filmlerde olur ya her şeyin boka sardığı anda biri çıkar her şey yoluna girmeye başlar, şu an benimde böyle bir mucizeye ihtiyacım var.
iki anlamı olmalı hayatın, önce ilki ilki gerçekleştirilince ikincisi hedef olmalı.
Birincisi sürdürülebilir bir yapı kazanılmasıdır. Medeniyetimizin itici gücü olan türümüz entropi yasasından dolayı herhangi bir sürdürülebilirliğe sahip değil. Ruhu korunsa da sürdürülebilirlik uğrunda yücelirken vücudu dahil bir çok şeyini feda edecek. Bu feda süreci tabii ki sadece çok elit bir kitleyi kapsayacak ve insan kalmayı tercih edenler tercihleriyle birlikte yok olacak.
ikincisi başka bir amacın var olup var olmadığı yolunda bütün varlığı keşfetme uğruna girecek başarmış elit kitleden olanlar. Yeni bir insan soyu gelecek bu keşif uğraşıyla birlikte, her türlü korkusundan, acısından, nefretinden arınmış cesur yeni bir insan soyu. Kendi içinde yaşadığı basit kavgalardan, insani zayıflıklardan arınmış atılgan bir soy. işte hayat ancak o zaman anlam bulmuş olacak. "içimizdeki boşluk" denen şey o zaman bulunacak. insan o zaman tam anlamıyla kendini ve dolayısıyla kendisindeki cenneti bulacak.
"ne kadar az yer, içer, kitap okursan, tiyatroya, dansa, meyhaneye ne kadar az gidersen, ne kadar az düşünür, sever, kuram yaratır, şarkı söyler, resim ve eskrim yaparsan, o kadar fazla sermaye biriktirirsin; mezar böceklerinin ve toprağın yok edemeyeceği hazinen o kadar büyür. kendin ne kadar azalırsan o kadar çoğa sahip olursun; kendi öz hayatını dile getirmenle dışsallaşmış hayatını dile getirmen ters orantılıdır; yabancılaşmış varlığın gitgide büyür." Karl marx
bana göre oyalanmaktır. dinler ya da felsefi düşüncelerden net bir sonuç çıkaramadığım için şu an agnostiğim.
herkes öyle ya da böyle bir işle meşgul olup ölmeyi beklemelidir. kötü olarak demiyorum. biriniz sporcu olur, ötekiniz müzisyen, ötekiniz siyasetçi. nitekim bunların hepsi de insanı oyalıyor. yıllar geçiyor bir bakmışsınız yaşlanmış herkes.
bunun öteki tarafı da hayatın kurallarını çözmektir. kimse acı çekmek istemez. sosyal hayatta, iş hayatında vs. nasıl davranacağınızı bilmelisiniz ki acı çekmeyesiniz. başınıza bir şey geldiği zaman cefasını çekiyorsanız, hayatın kurallarını çözüp bir şey başardığınızda sonuna kadar bunun sefasını sürme hakkınız da vardır.
oyalanın. en iyi oyalanma insanın kendisini geliştirmesidir.
pek toparlayamadım sanırım ama az çok değindim kafamdakilere.
Anımsar mısın doğduğun zamanı? Sen ağlarken herkes sevinçle gülüyordu. Öyle bir hayat yaşaki sen gülürken herkes hüzünle ağlasın. Bediuzzaman Said Nursi
Sadece bir arthur Schopenhauer Eseri. Bu arada bu kitap hakikaten hoş. istenç-tasarım ve döngü bağını kurup tutarlı bir tablo çıkarır ortaya Schopenhauer. Jung'un "istenç ve tasarım olarak dünya"ya yaptığı yorumun ilk kısmının ne değin haklı olduğunu görürsünüz. Tabii ben Schopenhauer'un tasarım hususunda bir yeri atladığını düşünüyorum.
Edit: nietzsche ile Schopenhauer arasında birçok bağ ve benzerlik kaim olsa da hayatın anlamı hususunda ayrılırlar. insanca pek insanca Kitabı ile bu "hayatın anlamı"'nı bir karşılaştırmanızı tavsiye ederim.
hayatın içinde değil hayattan bağımsız bir şeydir. Az kaldı bulucam. Bulunca yazarım korkmayın. Aslında yazıya dökülebilecek bir şey olduğunu sanmıyorum. deneyimle anlaşılabilmeli.
yoktur. hayata anlamı biz neden sonuç ilişkisi üzerinden veririz ve o da bu evrenin kuralları içinde geçerli. bu evrende bir amacımız olsa bile bu evrenle sınırlıdır ve öyle uhrevi falan değildir.
mesela hiç gitmediğimiz bir yere gittiğimizde bir gökdelen görsek bunun bir nedenini ararız. sonuçta kimse boş yere koca bina dikmez.
ancak bu, bu fiziksel yasaların sebep -sonuç ilişkisinde oluşturduğu mantıktır. dolayısıyla bu evren dışında böyle bir mantık olamaz. evrenin kendisinin bir mantığı vardır ama onun dışında bir amaç yoktur.
