Bütün şehir karmaşasından kurtulup hiçbir insanın uğramadığı ve uğramayacağı bir yere gidip sadece kendi ihtiyaçlarına yetecek kadar çalışarak yaşamak. Kendine binlerce kitaptan oluşan bir kütüphane edinmek ve küçük kulübende şöminenin karşısına oturup çayını falan yudumlamak veya yağıyorsa yağmuru izlemek olmadı doğayı dinlemek o da mı olmadı uyumak. Bütün gereksiz stresten, faturalardan verilen anlamsız işlerden insanların kaprisinden kurtulmak; hayata anlam vermekten vazgeçip sadece yaşamak. insanlar için değil sadece kendin için çalışmak ve yaşlanınca kaçırdığın şeyleri görüp üzülmemek, hergün televizyonda vahşet izlememek insanların sizi kandırmaya çalışmasından kurtulmak ve belki ufku görebilmek. Evet hiçbirimiz önemsemiyoruz ama sokakta yürürken yukarı baktığımızda ufku görebiliyor muyuz? Kesinlikle hayır.
Ya bin yıl, ya bin asır sonra o gün gelecek.
Koklarken küllerimi mezarımda bir böcek
O kadar yanacak ki, bir yüksüklük toprağım,
Yerden bir damar gibi kopup fışkıracağım!
Ve birden bakacağım, her tarafım bitişmiş,
Başım, toprak altında bir mâden gibi pişmiş.
Nefesten daha ince bir ipek kumaş derim;
Fosfordan daha parlak, ince uzun ellerim.
Dalacağım kendimin hayran seyrine,
Diyeceğim: Bu dönen şeyler eski yerine,
Benim diye baktığım şeyler miydi bir zaman?
Külümün rüyası mı yoksa gördüğüm?.. Aman!
Başımda açılacak fânilerin seması
Ve onların taprağa gerçek diye teması,
Bir tatlı vehim gibi içimi bayıltacak;
Toprağın, koşacağım, üzerine yalınayak;
Şehrin, dolaşacağım kuş gibi etrafında;
Bir beyaz hayaletim upuzun çarşafında,
Gezeceğim, doğduğum evin odalarını,
Geceleyin, koskoca şehrin lâmbalarını,
Bir keskin üfleyişim söndürmeye yetecek;
Korku, şehrin çelikten sesini tüketecek.
Her şey susacak o ân, çalınacak kapılar;
Kiremitleri yaprak yaprak alan bir rüzgâr,
Ağzımdan haykıracak, uzun, gizli, çapraşık...
Erişilmez fikir ki, düğüm düğüm dolaşık...
Sarıldıkça boşanan yumak, çözülen demet;
Başı görünmez hayâl, sonu gelmez nedamet...
aç kalma, üşüme, sıcaktan bunalma, sevdiklerin yanıbaşında olsun, iyi bir işin, kazancın olsun, kimselere bel bükme boyun eğme, sev sevil. daha ne istersin. işte hayatın anlamı budur.
Geliri arttırmak ve sosyal statüyü yükseltmek, Başkalarıyla yarışmak ya da ortak olmak,
yaralayanları yok etmek ya da pasifist kalmaya çabalamak, Yaşamak, aileyi ya da başkasının ailesini korumak Güç kazanmak ve gücü kullanmak Kitap ya da tablo gibi sanat eseri miras bırakmak/bırakmaya çabalamak, Fiziksel, finansal ya da mental özgürlük kazanmak, Ünlü olmak Çocuk sahibi olmak, Bilgelik ve bilgi Soru sormamak ya da sürekli soru sormak, Sınırların ötesini keşfetmeye çalışmak, kendimizin ya da Birinin hatalarından ders çıkartmak, Sürekli olarak hayatın anlamını öğrenmeye ve anlamaya çabalamak. Bir insanın bakış açsını/dünya görüşünü değiştirmek Merhamet göstermek Başkalarıyla ve doğayla barış içinde yaşamak Aşık olmak, Erdemli olmaya çalışmak, Başka insanlara hizmet etmek, Adalet için çalışmak, iç huzuru yakalamak Ölümden sonraki kavramları merak etmek.... inanmak ya da inanmamak....
hayatın anlamı aslında hayata bir anlam vermektir. işin en güzel tarafı budur. ama o özgürlüğü anladığın zaman. istediğin anlamı verebiliyorsun. ne güzel işte. kendiliğinden bir anlamı olsaydı belki hoşuna gitmeyecekti. istediğin anlamı seç yaşa. oyun gibi. kimine göre seks ve alkol. kimine göre bilim. kimine göre sanat. kimine göre para. kimine göre din. herkes buluyor bir şeyler işte.
zamanla değişen bir şeydir bu. bir dönem olur ki, okulu bitirmek hayattaki tek amaçtır. bazen de sevgiliyle evlenmektir. hayatın anlamı ya da amacı ölene kadar değişir.
beni takip edenler bilir sık sık bu konu hakkında bildiklerimi düşündüklerimle harmanlayıp sunmaya çalışırım. çok basite indirgeyip şunu söylemek istiyorum:
uzun zamandır hayatın anlamını arayıp durdum. ulan bir şeyler ters gidiyor fakat bir katmer ki işin içinde akamıyorsun. düşün düşün hiç bir yere varamıyorsun. dedim bi bit yeniği var ama ne?
saolsun sözlük bu konuda bana fazlasıyla yardımcı oldu.
yazılanlara, fikir beyanatlarına, edinilen bilgilerin gereksizliğine kısacası etrafıma bakınıyorum baba, adamlar 'hayatın anlamını arama'yı bırak, her hangi bir konu hakkında düşünme denen olayın kenarından bile geçmek istemiyorlar. yani bu işi çoktan bırakmışlar. bir reklamdır, aldatmadır gidiyor. çocuklar yeni çıkan teknolojik alet ve şekerlerin peşinde, kadınlarsa allahım bu dünya nimetlerinin hepsinden nasıl faydalanabilirim derdinde. nasıl yapsam da her iki yılda bir evimin mobilyasını değiştirsem hiç bir eşyanın manevi değeri umrumda olmasa, hep tüketsem, sürekli yenilesemlerin peşinde. erkeklerse perişan vaziyette, evli olanlar ya karılarının isteklerini gerçekleştirmek için kendilerini yırtmaktalar ya da bütün bunlarla uğraşamam deyip içki ve futbol arasında küfretmekle seyreylemekteler.
hayatın anlamı ise bir kaç nokta seçip bu noktalar arası turlamakta saklaymış. öyleyse iyi peki madem...
