varoluşumuzun verdiği acıya öz bulup kendimize anlam katmak. zaten insanların değer edinme çabası kendini anlamlı hissetme arzusunun bir yansıması. tüm değerlere kafam girsin diyerek nihilist damarımı açmış oluyorum.
sevdiğin işi yap fikrinin mantık bulduğu nokta. ama bu da kesmiyor. hep bi ulvilik, hep bi ben bi bokum hissi yaşatsın, kekremsi bi tadı olsun falan filan
Zorlamayın işte amk amacı filan yok.
Yani siz bilirsiniz, binlerce sayfa okuyun, belgeselini izleyin filan..
Ama sonuç aynı bir amacı yok. Amacı siz belirliyorsunuz.
hayata fazla anlam yüklemeye çalıştığınızda mutsuz olursunuz. tek amacınız yaşadığınız hayatı en keyifli şekilde geçirmek olmalı. zaten filmin sonunda herkes ölüyor.
yaşamak, iyilik yapmak, iyilik görmek, mutlu olmak, sıkıntılarla mücadele etmek, araştırmak, öğrenmek, belki de varlığımızla bir ihtimali gerçekleştirmek. bilmiyorum.
Hayatının amacı diye birşey kalmadı. 21. Yy'da insanlar beyaz yakalı köle. Hergün aynı hayatı yaşıyor(sabah 8 akşam 5), hiç sevmediğimiz işlerde çalışıyor, reklamlar yüzünden gereksiz şeyler alıyoruz. Benim hayatımın amacı köle olmadan yaşamak. Hiç kimsenin olmadığı kadar özgür olmak...
kendi yeteneğimizi bulmaya mi yetiselim yoksa dünyaya faydalı bir insan olmaya mi yada dış dünyaya göremi iç dünyaya göremi yasayacagimiza karar verelim sanat cephesindemi yoksa savaş cephesindemi savasmaliyiz.düşün düşün düşün.ama hep geç kalıyorsun aptal melissa!!
