genellikle evde kalmış kızların evlilikle ilgili konu açılınca kurdukları ilk cümlelerdendir.
kimisi cidden hayatını yaşar.
ta dibine vurur.
ama otuzuna gelince evlenecek birini bulabilir mi? meçhul...
+kerime benimle evlenir misin?
-hayır abdullah ben hayatımı yaşıyorum, nerde akşam orda sabah. iki yıl sonra gel düşünürük
+gel iki yıl boyunca ben yaşatayım sana hayatı sonrasını düşünürük...
...
kimi mecburiyetten kurar o cümleyi.
talip yoksa evlilik yoktur.
evlilik yoksa hayatı yaşama çabası vardır.
-kız aylin güzelsin hamaratsın niye evlenmiyorsun
+...???
-kız sana diyorum niye hala evlenmiyorsun?
+ben hayatımı yaşıyorum ayten teyze otuzumda evlencem
-hayatını mı? nasıl? evde oturarak mı?
+...???
-hem sen otuz yaşını geçmedin mi?
+haayır daha 15 ayım var bi kerem ühüüüüü
sen otuzuna geleceksin, on sekiz yaşındakilerin kafasındakini yaşayacaksın, ne istediğini bilmeyeceksin. bir öyle bir böyle davranacaksın. yok öyle dünya herkes naz çekmez. tahminimce kısmeti dedelerde olandır. hayatını otuzundan sonra yanlış kararlarıyla değerlendirebilir.
