siz müdürünüze, şube müdürünüze, şube başkanınıza defalarca çalıştığınız yerden memnun olmadığınızı ve değiştirmek istediğinizi söylersiniz. hiçbirşey yapmazlar. sizden 2 ay sonra işe başlayan elemanı ihtiyaç yok diye merkeze gönderirler. ulan beni gönderseydiniz ya madem. hasılı istanbulun merkezi bir yerinde devlet işinde rahat rahat çalışma umuduyla istanbula gelip, istanbula 150 km mesafede bir köye gönderilirseniz hayattan soğuyorsunuz. üstelik parada çare olmuyor.
birine aşık olmak. Ama bunu ona cesaret edip açılamayıp, en iyi arkadaşa anlatmak. Ne yapsam diye düşünmek, en iyi arkadaştan fikir almak. Arkadaşın, 'boşver o kız çirkef biriymiş, öyle diyolar' demesi. Ve tam ben açılmaya psikolojik olarak hazırken, en iyi arkadaşın o kızla çıktığını öğrenmek. Ben hariç herkesin haberinin olması. Hayattan soğutur yeminle. Bu olay geçen sene başımdan geçti. Çabuk unuttum ama. O çocuk hala arkadaşım, en samimi olmasada. Kızlada bugün kütüphanede karşılaştım, anlattım tüm olanları ilk defa, o güldü, ben içten üzüldüm dıştan güldüm. Sonra ateşledim sigarayı. Başlığı görünce anlatasım geldi.
Saat 15:00 civari yer x vilayetin merkez caddesi, isiklarin onunden hareket edilir ve nasil oluyorsa duz bir yolda hiz denen bir seyin olmadigi anda bayan kisisi toyata marka araciyla gelip sag arka kapiya bodozlama carpiyor buraya kadar normal insan hali!
Yalniz hafiz bu kadin hisimla iniyor ve - sen bana nasil carparsin,onune baksana - diyor, kabahati ozrunden beter oluyor,ikna olmuyor, kocasindan korkuyor, 0 araba ne diyecegim ben diye dusunuyor, 10 dk kafa utuluyor, kocasi ve akrabalari geliyor hatasini kabul ettiriyorlar ve tutanak tutmakla is cozuluyor ama kadin halen -o bana carpti- diyor.
