Tamda nasıl beni anlatan bir başlık.. Hayattan beklentin kalmaz çünkü tutunacak dalın kalmaz. Hani bir söz var ya "Kendinden başka kimseye güvenme" nasılda doğru, ne aile ne arkadaş ne de aşk bu sözü yanıltmadı hiç. Her zaman güvensen de, sevsen de karşındaki de seni deli gibi sevse de, gözü kapalı güvense de bir yere kadar bu işler. Ne yazık insanın karşındakinden bir beklentisi olması.. Ne yazık ki masum duygularla sadece destek istemesi.. Eğer hayattan bir beklentiniz olsun istiyorsanız kimseye güvenmeden bir adım atmaya çalışın yoksa gerisi hüsran.. Ben yapamadım bunu ama belki bir gün başarabilirim, öğrenebilirim hayatla savaşmayı belki yenebilirim bile onu..
