bayramdır , seyrandır , tatildir yada bileyim küçük bi zaman aralığında tüm aileyi bi arada görmekdir . eğer şanslıysam bereber kahvaltı yaptığımız anlardır . yani tüm yorgunluğun sitresin gitti anlardır . aileye yeni katılan yeğenlerle uğraşırken bi yandan da " ee sen ne zaman evleniyosun " geyikleri arasında akıp giden bir kaç gün . iple çekiyorum .
(bkz: evimi özledim be sözlük)
çok moralin bozuktur. kötü kötü şeyler yaşamışsındır. sonra son dersin boş olduğunu öğrenirsin. eve gideyim kurtulayım istersin. kabuğun içine kaçan bir böcek gibi. arabada cam kenarına büzülürsün en dokunulmasın istediğin yanlarını kar yağan bir gök yüzünü saklayan soğuk cama dayarsın yanağınla beraber. durakta inersin. yeni doğmuş bir ceylan gibi iki bacağının üzerinde duramayacak kadar bitmişsindir. kar yağıyordur. kar yağıyordur. kar... sonra ıssız bir yola saparsın. kimse yoktur. yazın bisikletle dolaştığınız yola kar taneleri düşmektedir, meleklerin taşıdığı. ayak izlerin hanselle gratel de ki ekmek kırıntıları gibi bakar sessizce kaybolacaktır bir süre sonra. yürürsün, kar yağar. yürürsün, kar yağar. yürürsün, kar yağar... hayal görmeye başlarsın. o yolda yazın yaptıkların aklına gelir sonra iç acıtan bir gülümseme yayılır yüzüne. kendinle konuşursun, yeni yılın ilk depresyonuna girmişsindir yeni yılın ilk günü, değişken bir ruh hali içindesindir; kızgınsındır: kendine, arkadaşlarına, tanımadığın ama güvendiğin insanlara güvendiğin için yine kendine... eğlencelidir: tek başına yürüyorsundur, kar yağıyordur, delirip delirmediğin muammadır...
tren yolu çıkar karşına bir yük treni geçiyordur o sırada, ne çok ük taşıdığını hatırlarsın içinde bir yerde. tanrı senle oynuyordur. o'na bağırırsın, kızarsın, küfredersin, inanmazsın... sonra gülersin muhtemelen o'nunla birlikte. komik bir halin vardır. boşluğu yumruklayan bir boksör gibi...
tren gider. sende kabuğuna dönmek istersin. parmakların uyuşmuştur soğuktan ama takmazsın yüzün kırmızılaşmıştır, saçaların üstün melek cesedi doludur, beyaz eriyen melekler...
ayak izlerin seni bekliyordur. takip edersin kendini adım adım , geri geri...
eve giresin, sıcaktan yüzün yanar. parmak uçlarını kalorifere dayarsın. kedin gelir onu seversin. sıcaktır. üşüyorsundur ama üşümek umrunda değildir üşüdüğünün farkında değilsindir. uyumak uyumak uyumak... uyursun. işte o an en güzel andır.
örtmenliğin ilk günü. ilk anları. günün sonuna doğru lakayt, saldım çayıra mevlam kayıra zihniyetli örtmen arkadaşları ve de şımarık öğrencileri görünce hevesiniz kaçıyor gerçi ama gene de güzel bi an.**
