sevdiklerinizin birgün öleceğini, bunu bildiğiniz halde asla önleyemeceğinizi ve daha kötüsü ölünce gidecekleri yerde ne olduğunu, düşünsel kaydın, bilincin devam edip etmeyeceğini asla bilemeyecek olduğunuz gerçeği.
daha doğmadan tanrının sana bir senaryo yazması ve önündeki yıllar boyunca bunu oynamak zorunda kalman. fakir bir ailenin çocuğu olarak doğduysan hayat çok şey öğretecektir, çok zorlayacaktır yapmak istemediğin şeylere sesini bile çıkaramazsın bazen. özetle varlıklı bir ailede doğmadıysan hayat sana hep arkanı kollamayı öğretecektir.
sevdiğiniz ve çok iyi tanıdğınız bazı insanların bi anda değiştiğine şahit olmak ya da kişilik olarak tanıyamadığınız insanı sevip ve ne kadar kötü bi yolda olduğunu ona söyleyememektir.
insan denen canlının diğer tüm canlılara eşit yaşam değerine sahip olup, doğanın adillik, adalet gibi hayali, insan zihninde var olan gerçeklere ihtiyaç duymaması.
doğada iyilik ve kötülük diye anlamların olmayıp doğanın böyle bir amacının olmaması, doğanın da iyi ya da kötü olmaması. evreni anlamanın insan sağduyusuyla hareket etmekten değil, evrene göre sayduyuyu en saf şekilde şekillendirmekten geçmesi. benmerkezci ve insan merkezli hayat gerçeklerinin, insanların uydurduğu, var olmayan, zihinde tasarlanan, hayali gerçekler olması. kimilerine göre bu kibir, ölümden korkan ve kendisine haksızlık yapıldığını düşünen isyankar ve egoist, bencil arzu ve duygulardan uzak bakışın tanrısal bir nazardan dünya ve evrene bakmak gibi olması.
insan hayatına, yokluğa, ölüme mantık ve bilim dışı yüklenen anlamların gereksiz ve saçma olması.
eğer insansak tüm bencil istek ve duygularımızın dışından evrene bakmalıyız, onu anlamak için onun dili olan bilimleri az ya da çok, olduğu gibi bilmeliyiz.
insan denen canlının diğer tüm canlılara eşit yaşam değerine sahip olup, doğanın adillik, adalet gibi hayali, insan zihninde var olan gerçeklere ihtiyaç sahibi olmaması.
doğada iyilik ve kötülük diye anlamların olmayıp doğanın böyle bir amacının olmaması, doğanın da iyi ya da kötü olmaması. evreni anlamanın insan sağduyusuyla hareket etmekten değil, evrene göre sayduyuyu en saf şekilde şekillendirmekten geçmesi. benmerkezci ve insan merkezli hayat gerçeklerinin, insanların uydurduğu, var olmayan, zihinde tasarlanan, hayali gerçekler olması. kimilerine göre bu kibir, bencil arzu ve duygulardan uzak bakışın tanrısal bir nazardan dünya ve evrene bakmak gibi olması.
