tanım mı? kendimi, biraz yorgun hissediyorum. mide sancılarım tuttu ve uykusuzluk nöbetlerim kol geziyor semtin esrarlı köşebaşlarında. bu konunun tanımı da ancak böyle yapılabilirdi zaten. burası için fazla bile sayılır ya bu tanım, hak kalmasın üzerime; derdim o...
karşıma geçip de nasihat verme cüretinde bulunan hemen herkeste aynı teranenin, farklı kafiyelerle okunduğunu gözlemliyorum. yakın zamana tabi bir şey değil bu, neredeyse kendimi bildim bileli... "hayatta yaşadığın her şeyi ama her şeyi üstüne koyarak devam edeceksin yola" diyen dillerini yesinler. yok arkadaş öyle bir hikâye. üstüne koyduğumuz ne varsa bakıyorum da ayaklarımıza dolanıyor sancılı birer anı olup da. tarifsiz birer özlem olup yapışıyor gureba ruhlarımızın üzerine. ne mi yapmalı peki? hayatta yaşadığın ne varsa yayacaksın. üstüne koymadan, sereserpe yaymalı ayaklarının altına yol diye. işe yarıyor mu? hem de nasıl... duvarlarına soktuklarımın kalıpları arasında yerim yok ki benim. elimdeki her bir yaşanmışlığı, bir önceki yaşanmışlığın yanına ekliyorum nizami olarak ve yolumun tıkandığı yerde bir tur volta atıyorum geçmiş-gelecek arasındaki o irinli yalnızlık birikintilerinde.
geçmişte, üstüne koyduğum ne varsa da alıp dağıtma vakti şimdi. ne benim, ne de hayatımda yer edenlerin ayaklarına takılmasın, yollarını bağlamasınlar. ve ortalıkta dolaşıp da "üstüne koymak" nasihatleri verenlerin bunu bilmediklerine adım kadar eminim.
