cep telefonunu betona düşürmek ve dağılma sesini duymak, telefonun üç parçaya ayrıldığını görmek; tekrar birleştirince çalıştığına şahit olmak...
akabinde; bir an için insanda şans, mükafat, iyi seçim gibi övünçlerin ve duyguların oluşması.
bitti zannettiğiniz ve doldurma angaryasına girişmek istemediğiniz akpili, "hadi bi deniyim bakalım nolucak" diyerek bastığınızda, aslında son bir basımlık kalmış olduğunu anlamanızı sağlayan o yüce sesi duyduğunuz an. "dı-nı!"
geceden alarmı yanlış kurmak...
sabah çalar. "of ulan yine iş/okul" dersiniz. bi bakarsınız, iki saat erken çalmış alarm. satürne gitmiş kadar olur insan şerefsizim.
