bir de karşılarına her türlü zorluk çıkmasına rağmen hayata bir kez geldiğini bilen, yaşadığı sorunları ne kendine, ne de çevresindekilere yansıtan ve bunların yanında etrafındaki insanların neşesini yerine getirmeye çalışan benim gibi saf! ve salaklar! vardır. kendini bilmez! olurlar bunlar.
hayatta bir kez rastladığı bir manzaranın aynısını hiçbir zaman göremeyeceğini, yaşadığı bir anıyı hayatı boyunca asla yaşayamayacağını, hayatın sürekli akıp gittiğini ve ne zaman öleceğini bilmediği için her zaman ölecekmiş gibi yaşayan, hayattan keyif alan benim gibi saçma! ve kendini kandıran! insanlar vardır.
sorunları ertelemek yerine, üzerine giden ama bunu canını sıkmadan yapan, her şeyin iyi ya da kötü bir sonuca vardığını öğrenebilmiş, dert etsede etmesede eninde sonunda bir şekilde sorunları çözümleyebilen ve asıl önemli olanın bir şeyleri başarabilmek olduğunu kavramış benim gibi çok afedersiniz dallama! adamlardır bunlar.
gerçekleri asla gözardı etmez bu insanlar ama gerçeklere yapılacak bir müdahale yoksa, yine de olumlu düşünmeye çalışıp zaten öyle ya da böyle "bombok" olarak adledilen dünyayı daha da çekilmez hale getirmezler. çünkü çocuktur! bunlar, laylomlomcudur!, hatta ergenekoncu bile olabilirler..
ne salakmışım yahu, en iyisi oturup ağlayayım lan ben. valla yine beni aydınlattın be sözlük, çok sağol..
genelde bu insanlar el ele tutuşup (Osman abi,haydar amca,ipsiz recep,sapsız rümeysa vs..) şu hayat dolu şarkıyı söylerler. Münir özkul ayşecik ve ömercik gibi...
hayat sevince güzel
sevince tatlı günler
bir kuşu, kelebeği
bir taşı sevin yeter
