hayattan beklentileri olan biri icin onlarin gerceklesmedigi donemlerde aksatmadan yapilan eylem. esasen ergen eylemi. boyle diyorum cunku az cok buyudugunuzde hayatin cilvesine alisip gule oynaya beklentilerinizi koreltebiliyorsunuz. zaten bir sure sonra beklentiniz de kalmiyor, buram buram realizm kokuyorsunuz.
hayatta en mutlu olabildiğiniz şeyde bir türlü uzun soluklu mutluluğu yakalayamamız durumunda içine düşeceğiniz hal.tam bu sefer oldu derken hiç ummadığınız anda olmadığını görmektir hayata küsmek.bir sonraki deneme için yıllar yıllar gerekecektir ve siz her geçen senede biraz daha siz olmaktan uzaklaşacaksınızdır.
beklentilerin karşılanmaması, hayallerin gerçekleşmemesi, bir hedef koyacak durumda olmamanın sonuncunda oluşabilecek hadise. fakat unutulmamalıdır ki tek şansımız vardır bu dünyanın güzelliklerini yaşamak için onun için elindeki imkanları düşünerek ulaşılabilir hedefler konulduğunda insan mutlu olabilir.
hayat; şımarık olduğu kadar kibirli ve inatçıdır. bu sebeple bazen yaşattığı insanı pek bi incitir. insanın değişmez doğası gereği hemen küsü verir bu hayatcağıza. fakat fazla direnemez insan evladı... hayat, öyle işveli ve civelektir ki; bir sevgilinin gülüşü, doğanın masum pırıltısı, annenin okşaması yada dostun selamı ile yeniden bağlar kendine sizi.
bazen ben, özellikle iş hayatının getirdiği sorunlardan sıyrılıp (mesela işi bırakıp), dağlara taşlara kendimi vurmak istiyorum..biraz into the wild gibi olabilir.
hayatın adaletsizliği, acımasızlığı karşısında artık hayattan beklenti içine girmeyen insanın hayata küsmesidir. gelene de gidene (insan olarak değil, olay ve durum olarak da) eyvallah diyen insan olma yolundadır ayrıca.
