iki haftadır aklımın ucundan bile geçmeyen (mesleğimle alakalı) bir dalda çalışıyorum.
son 4 yılımın, çabalarımın karşılığı olan işe daha önce çok fazla başvuruda bulundum. Olmadı tam bir ay önce kariyer üzerinden başvurdum. Ümidimi kestiğim için başka işe başladım.
Patron çay koymamı rica etti içeriye gittim. Telefonum çaldı. Hayalimdeki işin insan kaynakları arıyor. Kritimu cuma görüşelim dedi Kibar bir dille reddettim, "ama cv'niz bizim için biçilmiş kaftan yıllarca bunun için uğraşmışsınız belli", teşekkür ettim, öğrenciyken yüz yüze tanıştığımız için müdürüne selam söyledim, inşallah farklı bir şekilde beraber çalışırız dedim telefonu kapattım. En yakın sandalyeye oturup derin bir nefes aldım gözlerim dolmaya başladı yaklaşık iki dakika içinde hayallerime veda etmiştim. bir baktım erkek halimle kucağımda tepsi fönküre fönküre ağlıyordum.
Allahım aklıma mukayyet ol başka bir şey isteyemiyorum şuan. Kendimi tuvalete kapatıp kapatıp ağladım.
Elveda hayallerim, elveda su altı, elveda balıklar....
