ilginçtir ki var böyle bir şey. ansızın gri tonların hakim olduğu bir gökyüzünden hafif dahi olsa esen serin bir rüzgar teninize uğradığı vakit gözleriniz dalar halıdaki keskin bir şekle, belki de son bulduğu yerde geçmişinizi aradığınız kırmızıdan turuncuya kayan bir duvara. zamansız zamanların içinde gezindiğiniz o vakit heybetli mavi kükrer ve içinizde biriktirdiğiniz her şey yükselerek mavinin vücudunda gezinen beyazların nefessizce sevişmesi sonucu ortaya çıkan bir çocuğa dönüşür ve görünmez hayat kaynağının yoğunluğunu kırıp pencerenizin dibindeki toprağın üzerine düşer, umut olur. her şeye rağmen beyazın var olduğuna inanıyorsanız eğer bunun tek sebebi sizi hüzünlendirip akabinde size umudu bırakan o iki aşığın çocukları sayesindedir.
