yıllar yıllar önce kuzenimle saçlarımızdan bir tutam kesip bi kağıtta birleştirmiştik. Sözde saç kardeşi olmuştuk kan kardeşi gibi. Sonra da kimse bulamasın diye bacaya sarkıtmıştık bi iple. Hala durur. Ne manyak mışız.
Tanım: hatıra olarak saklanan garip nesnelerdir. Muhakkak bir anlamı vardır.
ahşap sigara ağızlığı. arkadaşım iki tane almış, birini bana vermişti, diğeri kendinde duracaktı, tabi sözde. kerata kendine aldığı ağızlığı kaybetmiş ama ben kaybetmem.
bir diğer şey de yine bir arkadaşımla 1 doları ortadan yırtıp saklama sözü vermiştik. hala yarısı duruyor efendim.
Renkli kalemlerle boyanıp içinde az bi şey su olan pet şişeye atılan peçete.
O peçete o suyla birleşince böyle boyalar aktı, şişenin içindeki su bi süre sonra bitti. Ben insanları tavşan beyni* bu diyerek kandırdım hatta. Sorsalar tavşan beyni ne renk, ne biliyon diye cevap veremem. Geçen baktım ne yapıyo, nasıl olmuş diye, ıyyy iğrenç bi koku... Kapağı nasıl kapatacağımı şaşırdım ama atmadım. O kokuyu aldığım günden beri kafamda deli sorular var. Sanırım artık atcam. Şimdi kederden tuvalet köşelerinde ağlama vaktidir.
bir cafe-bardan alınan bardak altlıkları. neden, ne zaman alındığı bile hatırlanmamakla beraber, bar kapanalı 15 sene olmuşken hala neden saklandığı bilinmez. her atmaya niyetlenildiğinde e burası kaandı gitti, bari ordan hatıra olsun diye saklanmaya devam edilir.
