Ellerini yıkaması için kucağıma almışken, -yavrum daha minnacık-, yerde bir hamamböceği görülür. Halası olan ben, çıldırmış bağırırken yeğenim, "meyaba böcek" der ve böceğe selam verip ellerini yıkamaya devam eder.
Sadist olabilir.
Koca hayvanı eze eze öldürmenin, bunu parmakların arasında hissetmenin düşüncesi bile kötü.
Mecbur kalırsam Böcek ilacı ya da böcek yemi kullanırım. Bunları bulamazsam gitmesine izin veririm.
Zaten peçeteyle tutabilecek kadar tiksinmediğim böcekleri camdan dışarı bırakıyorum.
Az evvel mutfak balkonunda görüp çığlığı bastığım, Allah günah yazmasın da tiksinç bulduğum böcektir.
Ya bacım korkumu nasıl yenebilirim? işe nasıl başlıyoruz?
Ay hissedemem ben korkarım.
Babam eline geçtiği bez parçası ile böceği tutup aşağı, bahçeye atardı.
Öldürme derdi. Çığlık atmaktan iyidir kanımca. Yaa bacım cesaret please.
