haluk un amentüsü

tevfik fikret'in batıdan aldığı fikirleri oğlu haluk yoluyla topluma benimsetmek amacıyla yazdığı şiiridir. şiir ne kadar dini terimler içerse de bu kavramların hepsi batıdan gelmedir.

HALUK'UN AMENTÜSÜ

Bir yaratıcı güç var, ulu ve akpak,
Kutsal ve yüce, ona vicdanla inandım.

yeryüzü vatanım, insan soyu milletimdir benim
Ancak böyle düşünenin insan olacağına inandım.

Şeytan da biziz cin de, ne şeytan ne melek var;
Dünya dönecek cennete insanla, inandım.

Yaradılışta evrim hep var, hep olmuş, hep olacak;
Ben buna Tevrat'la, incil'le, Kuran'la inandım.

“tekmil insanlar kardeşi birbirinin"... Bu bir hayal !
Olsun; ben o hayale de bin canla inandım.

"insan eti yenmez"; bu avuntuya içimden
Bir an için geçmişimi unuttum da inandım.

Kan şiddeti besler, şiddet kanı... Bu düşmanlık
Kan ateşidir, kanla sönmez, inandım.

Kuşkusuz bu öldürülen yaşamı, apaydınlık
Bir yeniden doğuş izleyecektir, buna imanla inandım

Aklın, 0 büyük sihirbazın hüneri önünde
Yok olacak, gerçek dışı ne varsa, inandım.

Karanlıklar sönecek, yanacak gerçek ışığı,
Patlayan bir volkan gibi, bir anda, inandım

Kollar ve boyunlar çözülecek. Ezenin yumruğu
Şangırtılı zincirlerle bağlanacak, inandım.

Bir gün teknik, şu kara toprağı altın yapacak
Ne olacaksa bilim gücüyle olacak ... inandım.

Tevfik FiKRET (1867-1915)
(Günümüz Türkçesiyle )

orjinal yazmiyla:

bir kudret-i külliye var ulvi ve münezzeh,
kudsi ve muallâ, ona vicdanla inandım.

toprak vatanım; nev'-i beşer milletim...
insan olur ancak bunu iz'anla, inandım.

şeytan da biziz cin de, ne şeytan ne melek var;
dünyâ dönecek cennete insanla, inandım.

fıtratta tekâmül ezelidir; bu kemâle
tevrât ile, incil ile, kur'an'la inandım.

ebnâ-yı beşer birbirinin kardeşi... hülyâ!
olsun, ben o hülyâya da bin canla inandım.

insan eti yenmez; bu teselliye içimden
-bir an için ecdâdımı nisyanla - inandım.

kan şiddeti, şiddet kanı besler; bu muâdât
kan âteşidir, sönmeyecek kanla, inandım.

elbet şu mezar ömrünü bir haşr-i ziyâhıyz
tâkip edecektir, buna iymanla, inandım.

aklın, o büyük sâhirin icâzı önünde
bâtıl geçecek yerlere hüsranla, inandım.

zulmet sönecek, parlıyacak hakk-ı drahşân
birdenbire bir tâbiş-i bürkânla, inandım.

kollar ve boyunlar çözülüp bağlanacak hep
yumruklar o zencir-i hurûşanla, inandım.

bir gün yapacak fen şu siyah toprağı altın,
her şey olacak kudret-i irfanla... inandım.

"dünya dönecek cennete insanla, inandım." dizesiyle umut kokan..