sanat toplumunun ''yavşaklık'' furyasına katılarak topa tutulmuş oyuncu. çoğu güzide ve deneyimli oyuncular tarafından ağır ithamlara maruz kaldı. verdiği demeç düstursuz ve zedeleyici olarak kabul gördü. yıllar yılı sahne tozu yutmuş oyuncu kitlesi, kendisini şaha kaldırdığı kanaatinde hemfikirler. durduk yere ortalığı velveleye verdiği hususunda bir kanı var. kendileri, meslektaşlarının kariyerlerinde hiç eziyet çekmediklerini dile getirdi. hiçbir oyuncunun sanatçılık yaşamında asla mesleğine dört elle sarılamayacağına değindi. yersiz ve mesnetsiz bu açıklaması,yıllar boyu işine sebat eden ve ter akıtan ustalara saygısızlık ihtiva ediyor.
kabarelerde, müzikallerde ve daha birçok sanat dalında meslek erbabı olan cevherlere itimatsızlıktır. şimdi bir de madalyonun diğer yüzü var. böyle idam sehpasına çıkarıyoruz, verip veriştiriyoruz fakat bu akşam yine kolamızı cipsimizi tedarik edip kendisini hayran hayran izleyeceğiz. e hayat karşılıklı. madem akıttın lavını, şimdi de alışıldık hünerini göstereceksin.
söyledikleri tamamen öznel duygularıdır, kendisi sahneye cıkmama özgürlüğüne sahiptir fakat cıkana yavşak demek gibi bir özgürlüğe sahip değildir. kendisi tiyatrocu değildir sadece televizyonun abartılı artistlerindendir. her sene gider düşük yapım bir holiwıd filminde görünür gelir.
bazı tiyatrocuların ayrıca abarttığıda doğrudur fakat ne olursa olsun haluk bilginer gibi bir balona bu lafları söylemek düşmez. bu saygısızlığı sadece müjdat gezen veya ali poyrazoğluna yapmamıştır. sadri alışık a, erol günaydın a, nejat uygur a, muhsin ertuğrul a, suna pekuysal a, afife jale ye yapmış, şahsi fikrimce bit yavrusu.
uzun süredir ekranlarda sitcom tarzı dizilerde gördüğümüzden dolayı ezel adlı dizideki ilk bölümünde oldukça garip gelen oyuncu. git gide alışacağız artık.
söylediklerinde o kadar haklıdır ki, yavşak kelimesini kullanması bile buna gölge düşüremez. bizim tiyatrocularda gereksiz bir yaptığı işi abartma hastalığı vardır. oysa avrupa'da biraz kalmış kişiler bilirler ki orada işler böyle yürümez. tiyatrocuların çok büyük kısmı gayet mütevazi adamlardır. bizde ki durum ise "ne kadar iddialı isen o kadar tiyatrocusun"a getirilmeye çalışılıyor. ama avrupa görmüş, o kültürde ders almış, açık sözlü, yani bilginer gibi birileri çıkıp, zevkle çomak sokuyor bu sisteme. açıkcası sisteme karşı her haklı başkaldırı gibi, bu da benim çok hoşuma gidiyor.
öte taraftan kendisini bu çıkışından dolayı eleştiren iki isme baktığımızda yine bilginer'in haklılığı görülüyor. müjdat gezen, bilginer'e "fazla büyütülmüş oyuncu" diyor ama asıl büyütülen kendisi. bekçi murtaza hariç elle tutulur bir performansı yok*. ali poyrazoğlu ise bilginer'e "aynaya bakıp yavşak" demiş diyor ama bilginer, tam da poyrazoğlu'na bakıp demiş o sözü.
according to jim çakması cuma'ya kalsa adlı dizide -hâlâ devam ediyor mu bilmiyorum-, tatlı hayat mıydı neydi, o dizideki karakterini oynayan oyuncu. baktığınız zaman sergilediği oyunculuk adına her şey aynı; kendisi haricindeki her şey değişmiş. eleştiri amaçlı söylemiyorum bunu; sadece böyle bir izlenim edindim.
yaklaşık üç ay evvel denk geldiğim bir program ise tebessüm etmeme sebep oldu. zamanında kanal 24'te yayınlanan ve gülay özdem adlı türkiye standartlarının üzerinde bir hoşluğa ablamız tarafından sunulan sesler yüzler mekanlar adlı programa konuk olduğu bölümün tekrarı ep adlı kanalda yayınlanıyordu. yayının bir yerinde kamera arkasını gösterdiler. gülay özdem kayıt esnasında herkesin başına gelebilecek bir hata yapıyor ve özür diliyor. haluk bilginer'in buna tepkisi ise oldukça ilginç: neyse ki cenab-ı allah montaj denilen şeyi yaratmış.
Söylediklerinde sonuna kadar haklıdır. Dediği gibi önce insandır önemli olan. Orda babası ölmüş adamın, geliyo seyirci karşısında rolü gereğide olsa gülüyo, oynuyo, şarkılar söylüyo, Neymiş? "show must go on" muş, Şov devam etmeliymiş yok ya. Bu kesinlikle çıkarcı bir yaklaşımdır. Ve evet haluk reyizin kıçını yesin, babası öldüğü halde sahneye çıkarak kendilerini eğlendirmesini bekleyen seyirci.
son röportajında yaptığı açıklamalarla yanlış bir üslupla doğruları söyleyen aktör.
saygı duyduğunuz, hocam dediğiniz, bol ödüllü, çok yetenekli birçok oyuncu bir bakarsınız tiyatro oyunundan fırlamışçasına ısrarcı, zampara bir adama dönüşür. hayır'dan, saygı, usta-çırak ilişkisinden falan anlamaz, dediğim dediktir. aynı şekilde babam öldüyse evet ben de sahneye çıkmam. ha müjdat gezen çıkmış, çıkar, yaptığına saygı duyarım. ama bu benim yapmayı tercih etmemekten ziyade, yapamayacağım bir durumdur. buna da eyvallah, dediğim gibi tespitler doğru.
ancaaaaak, argo da neyin nesi sayın bilginer? seyirciye, hem de sizi takdir eden -ki bu tespit için sırf bu başlıkta yazanları okumak yeterlidir-, beğenen seyirciye hakaret de nereden çıkıyor merak ediyorum. yoksa siz de mi samimiyet adı altında çok güzel pazarlanan argo konuşma sevdasına kapıldınız?
Eyvah Babam dizisinde beğenerek izlediğim üstad sonrasında Tatlı hayat dizisinin kuru temizlemecisi ihsan karakteriyle gönlümde taht kurmuştur. Fakat oyunculuk kariyerinin en kötü dizisi ise ''Cumaya kalsa''dır. En son Ezel dizisinde Kenan birkan karakteriyle bu açığı kapatmıştır.
Şunuda söylemeden geçemeyeceğim. Ses tonuna hayranım!
