'show must go on' geyiğinin paramparça edilişidir.
Haluk Bilginer, 'babam ölürse, sahneye çıkmam. Seyirci kıçımı yesin.' demiştir. Bunun üzerine yaptıkları işi 'kutsal' sayan
Ali Poyrazoğlu, Müjdat Gezen gibi kişiler deliye dönmüş,
iki eleri kanda olsa bile oyunu yarıda bırakmayacaklarını
açıklamış, Haluk Bilginer'i de ayıplamışlardır.
Hesapta duayen oyuncuların 'Babam ölse bile sahneye çıkarım' saçmalığı,
seyirciye değil, kendilerine olan sınırsız saygıları
ve kibirlerinin gaz çıkarmasıdır.
Koordinatlarını kaybetmiştir bunlar.
Haluk Bilginer'in tokadıyla sarsılmış, iyice saçmalamışlardır.
Kendisi 'kıçımı yesin seyirci' derken hemen servis açmamış,
babası öldüğünde bile kendisinden 'gibi yapmasını' bekleyenlere
'bunu yersiniz' demiştir. iyi etmiştir.
kabalık olarak addetmeyin ancak oyuncularımız ve sanatçılarımız da insandır. ve insan acizdir. ataerkil benimsenmiş bir yapı diye düşünüyorum.bir insanın eşi babası annesi ölmüş ise onun işini icra etmesini sağlıklı bulmuyorum. ve kitlelere hitap eden kimseler açısından sosyolojik bir dengesizliğe sebep bile olabilir.*örf ve adetleri açısından cenaze evine saygısı olan bir milletin içerisinden konuşuyorum..
