ağlamak gayet bencilce bir eylemdir, kendini rahatlatmak için ağlarsın. o "hak etmeyen"e zerre faydası veya zararı yoktur. madem bu kadar bencilcedir ağlamak, niye illa birilerine ithaf etme ihtiyacı duyarız, hayret!
sen düzgün bir insan olmayabilirsin ama ben kendim için ağlarım!
iyice saçmalamaktır. göz yaşı kanallarına yazık be kardeşim. untma aslında terkeden terkedilmiştir demiştir murathan usta (küçük iskender de olabilir hatırlayamadım ama önemli olan sözü kimin söylediği değil kendisidir, doğruluğudur).
hakeden birisi için ağlamaktan daha iyidir. hakedilmeyen birisi için dökülen gözyaşıyla birlikte üzüntü, kızgınlık, nefret de vücuttan akar gider. ama hakeden birisi için dökülen gözyaşı acıyı arttırır.
dışardan bakılınca hep haketmeyen biri için dökülüyormuş gibi gelir o gözyaşı, ağlayana göre hakediyor ve dışardan bakana göre haketmiyor olabilir bu bir, ikincisi belki de senin düşündüğünün aksine haketmeyen birine verdiği emeklerine ağlıyordur ağlayan..
ve üçüncü olarak, bırakın ağlasın, bir ağlamak kaldı zaten keyfi ve parasız olan, gönlünce yapsın, payına 5oo ton göz yaşı düşüyorsa dilediği gibi teker teker döksün..
bu gözyaşının dökülme sebebi çok önemli kanımca; ayrılınan bir sevgili söz konusu sanırım, eğer öyleyse zaten hak etmediği için ağlanıyor değil midir biraz da? hak ediyor olsa bir şeyleri zaten yan yana dip dibe olunmaz mı? böyle düşünmekte bendeniz.
her insanın başına bir kere mutlaka gelmiş gerçek.
bazen görmekte zorlanıyor insan. bir şeyler gözünü kör ediyor, burnunun dibinde ki şeyi görmez oluyor ve gereğinden fazla değer veriyor. işte durum böyle olunca onun için ağlamak hak etmeyen biri için ağlamak oluyor.
bazen oluyor böyle şeyler, ama tecrübe hayatta yediğimiz kazıkların toplamı değil mi? o zaman ağlamakta iyi, en azından bundan sonra hak eden için ağlamak muhtemel...
durum anında hakedip, haketmediği düşünülmüyor. lakin herşey bitince ve zaman geçince anlaşılıyor bu durum.
hiç kimse için ağlamaya değmez, çünkü hiç kimse bir damla göz yaşını haketmez.
hak etmeyen biri için ağlamak öyle adi bir şeydir ki. ağlarsın zırıl zırıl. kendini kaybedersin hatta. salya sümük olursun. hep olmamış ama olabilecek olanları düşünürsün. dersin ki mesela beni böyle görse üzlür müydü. teselli eder miydi. sarılıp ağlama der miydi? sonra da asla demezdi dersin ve daha çok ağlarsın. son söylediğinin seni nasıl kırdığını düşünürsün. o kişi benim için her şeye bedelken ben nasıl olur da onun için bu kadar önemsizim dersin. ağladıkça ağlayasın gelir. defolsun gitsin istersin hayatından. onu tanıdığın güne lanet edersin. bir daha konuşmamaya yemin edersin. ama bir daha hiç konuşmasan da, yüzünü görmesen de küçücük bir ana bakar her şey. bir küçük resim, bir yerde kulağa gelen şarkı, her şeyi mahveder işte. sonra gene ağlarsın geçmişte olanlara. hiç bitmez bu, acıttığı yer küçülür sadece ama asla unutulmaz. (bkz: dertli sözlük yazarı)
hak etmeyen biri için göz yaşı dökmek tabi bu konu biraz karışıktır ; o hak etmeyen kişinin an itibariyle o göz yaşlarını hak edip etmediğini anlamak için zaman geçmesi gerektir zaman için de ulan ne salak bir adammışım(kadınmışım) da şu hayvan için göz yaşı dökmüşüm denir . ama o göz yaşları akarken hak etmediği düşünülmez diye düşündüğüm konu.
mesele gözyaşını hak edip etmemek değildir çoğu zaman. mesele, içinde birikmiş kin, öfke, hırs, üzüntü ne varsa dışarı döküp rahatlamak, kendini söz konusu kişiden arındırmaktır. bunun için de gerekiyorsa gözyaşı dökeceksindir gerektiği kadar.
