o gitti. ben de arkasından izledim. uzun süre. geri dönüp bakmadı. geri de dönmedi. gitti sadece. en son bakmayı bıraktığımda hala gidiyordu. ve hala bana bakmıyordu.
bugün 8 haziran 2012. bugün ben, eski ben değilim. bugün, benim dönüm noktamdır.
ağbim her gün oynuyor. ne anlıyor bu saçmalıktan diyordum hep. bugün baktım telefonu ortada. bir de ben bakayım şu oyuna dedim. bir saat elimden bırakamadım. ne biçim şeymiş lan o. bağladı mı bırakmıyor. hatunla randevum vardı, onu bile ektim ağbimin puanını geçicem diye. tam geçiyorum, kara delik çekiyor veya kafam yarasaya çarpıyor. ya da roket beni üstüne basılacak bir şey olmayan boşluğa bırakıyor. kıracaktım az daha telefonu da, birader bazen asabi olabiliyor. döver möver, neme lazım.
kadına tecavüz, çocuğa tecavüz, kız kardeşe tecavüz, engelliye tecavüz, ineğe tecavüz, tavuğa tecavüz, ördeğe tecavüz.. ulan millet neresini ve neyi kollayacağını şaşırdı artık. aile ve sosyal politikalar bakanlığı her haneye bir şişme kadın paketleyip göndersin, becerecek bi'şeyiniz olsun orospu çocukları.
