1. sırada tabiki orospu çocukluğu gelir
2. saygısızlık
3. cahillik
4. okumuş insanın cahil olmadığına inanmak
5. am salaklığı
6. sikeni sevmek
7. insanlara kültür dayatması
8. dip dibe evler
9. temiz yiyecekler, o ne amına koyayım yok bilmemne glükoz şekeri sikim sonik maddeler tatlandırıcılar...
10. çakal geçinen çakal-çukal tayfası
11. sarkık götüyle, götü çok kalkmış türk kızlarımız.
Güzel insan aramak, insanların içindeki güzelliģi görmemek. Eşyaları olduğu gibi insanlarıda çok çabuk tüketmek kısaca bencillik. Duygular bencil olmamalı.
insan olmayı unutmuş olmamız sadece kendi çıkarlarımız doğrultusunda hareket etmemiz ve buna bir şekilde zorlanmamız. Paylaşmayı unutmuşuz dertlerimizi, sevincimizi, hayatımızı bu yüzden kendimizde ve eğittiğimiz yeni nesillerde yol açacağımız sadece boşlukta boşluk dolduran bir canlı parçası olacak canlılar. En önemli olan kendini eğitmektir kendini eğitebilen zaten birilerinide eğitebilecek insanların olmasına yol açacaktır.
(bkz: öğretmenler)
Sürekli yalnızlığın getirdiği kronik bencillik ve bu yalnızlığı sosyal medya üzerinden gidermeye çalışmak. Yalnızlık bir zehir gibi ya da bir uyuşturucu. Bir kez tadını aldığında geri dönemiyorsun. insanların, sadece senin istediğin ve izin verdiğin kadar senin hayatında olabilmelerini seviyorsun. Bir filmde "istanbul bir tanıdığımızın çocuğu gibidir, onu severiz ama ağlamaya başladığında bırakıp gitmek isteriz." diyordu. Ben de insanlar için söylüyorum bunu. Konuşmasını sevdiğimiz insanın susmasına katlanamıyoruz. Yüzünü sevdiğimiz insanın vücudunu beğenmiyoruz. Bir şeyi bütünüyle ve her şeyiyle sevme yetimizi kaybettik, unuttuk bunun varlığını. Bu yüzden sadece kabul edilebilir olanları hayatımıza sokup geri kalanı için acı çekiyoruz. Yeni yüzyılın hastalığı bireyselliktir. Toplumun en büyük düşmanı. Özgürlük getirdiği için tutkunu oluruz ama yalnızlık getirdiği için acı içinde kıvranırız. Sonu olmayan bir döngü.
