Mor bir kalem gelecek siz hepiniz uyurken,
Düşmanlar öldü diye mışıl mışıl uyurken,
Bir denizi kümesin duvarına çizecek,
Ben boğulunca defterler üzülecek,
Öğretmenime kızdım, kıskansın seni nokta,
Sana nişan takmadım, ama gücenme virgül,
Çünkü bu şiirim virgülle bitecek,
eskiden şaşardık bazı şeylerin yokluğuna
artık bu yokları var etmeyi usladık
ağaçları budadık omandan balıkları tuttuk denizden
hani bazı açılmaz sanılan kapıları omuzladık
çünkü herkesin elinde bir saat bir sümbülteber. (TURGUT UYAR)
sen elim ayağım ol -gözüm kulağım
dönelim ışık etrafında pervane
anladıysan bizi ver elini
hem dost görsün hem düşman
dedim mi veya diyecektim
sevda ne pervane ne bahane!
olsa da olur olmasa da
günün şafağında yatanlar
pek anlayamazlar bizi!
Bu yaşa erdirdin beni, gençtim almadın canımı
ölmedim genç olarak, ölmedim beni leylak
büklümlerinin içten ve dışardan
sarmaladığı günlerde (ismet Özel).
