bir hatanın karşılığının ne olduğu, o hatanın ehemmiyetlik seviyesini ortaya koyar. bu sebeple bizim kültürümüzde, küçük cezalar karakolda, büyük suçlar mahkemede cezalandırılır diye bir yargı mevcuttur. cürmün hacmi değil sebep olduğu tahrip esastır. tabancanın tetiğine basmak bir parmağın uygulayabileceği azam kuvvetin kaçta kaçı olabilir ki? ama o basılı tetik bir insanın öldürülmesi için tasarruf edilen bir araç ise, parmağın uyguladığı basınç oranında değil, bir insanın hayatının yok edilmesi seviyesinde günah işlenmiştir. ama bu hatanın büyüklüğü ve ehemmiyeti ancak o kabilde bir cezaya denk gelirse anlaşılabilir. bazen bir söz, ayarından taviz vermek suretiyle telaffuz edilmiş bir iki kelime , hacminden çok derin hatalara dönüşmüş olabilir. bu hataların cezası, açtığı yaraların verdiği acıyla anlaşılır. ulan demek ki harbiden büyük hatalarmış dedirten her şey, aslında elde tutulması gereken mahrem tutumların bir refleksle atmosferde kaybolması demekmiş. geri getirilmesi adına verilen uğraş ise o hatanın içerdiği acıyı anlamayı sağlayan ceza sürecidir.
