Arkadaşımla buluşacağım kafedeyim şu an.. sanıyorum biraz erken gelmişim. Yan tarafımda kızlı erkekli bir grup var. içlerinden biri konuşuyor sadece.. komik bir şeyler anlatıyor, mimikleriyle etrafındakileri gülmekten kırıp geçiriyor. Konunun ne olduğunu anlamasam da, kahkaha seslerini duydukça başımı telefondan kaldırıp tebessüm ediyorum. Gülümsemek bulaşıcı diyorlardı ya, tamamen doğru bir ifade.. Yahu nasıl tatlılar anlatamam.. içimden ''kalk Ecem git yanlarına otur sen de'' desem de, cesaret edemedim. Gülen insanları seviyorum. Mutlu insanları da..
yapılması en kolay olsa da bazen çok zordur.
içten gelmeli ki yüreğin güzelliği ortaya çıksın.
bazılarına da çok yakışandır. dudaklara ve yanakta oluşan o kıvrımlara hayran bırakır.
herkes gülsün, ama yakışan hep gülsün....
kusura bakmayın bir an doldum öyle.*
qülüşü qüzel qızlar eqlesin.
insan ne kadar mutsuz da olsa, gülme yetisini eyleme dönüştürmese bile, zihninde bir şekilde bir durum için, tutabildiği duygu. gülmeyi unuttuk diyenleriniz olabilir ama; güldürecek insanlar hep var olsun diyelim biz.
Yüzde bulunan zilyon tane kasın hareket etmesiyle oluşan hededir.
Ciddi iştir yani.
Ciddi ama dünyanın en sevimli hareketidir aynı zamanda.
Bulaşıcıdır. Ama lütfen korunmayınız!
insanın en rahatlatıcı eylemidir. ama rahatlatıcılığı şu yöndendir birazda; eğer yaşamınızda bir dönem de olsa çok sıkıntılar çektiyseniz, herhangi bir şeye altınıza edecek kadar gülerken şöyle bir his oluşur; dünyayı unutacak kadar gülüyorum şuan ama, ağladığım günlerin üstüne yazılması niyetine olur umarım gibisinden. hani tam anlatamadım, yani, çok gülebilen insan, hayatı boyunca çok mutlu insan değildir aslında.
