cılız ve sıska gördüğüm ısırma ihtimalinin olmadığını anladığım tüm sokak köpeklerine yaptığım aktiviteydi bir zamanlar. o tekmeyi yedikten sonraki ağlamaklı ve kişnemekli çıkardıkları o ağlak sesten zevk alırdım. şimdi büyüdüm tabi, arada yapıyorum yine de.
edit: niye bu kadar eksilendiğimi anlamadım sanki hayatınızda hiçbir kediye taş atmadınız? biraz samimi olun.
- hepiniz rol yapıyorsunuz hayatının hiçbir döneminde bir hayvana şiddet uygulamadığını söyleyen insan yalancıdır. amma kuşu sapanla vurmuşuzdur amma kediyi kanalizasyona göndermişizdir amma tavuğun kafasından su dökmüşüzdür.
- yılda 1 kere onlarca milyonlarca koyunu kafasından kesen halkın bu entryi bu kadar eksilemesi beni yıpratamaz.
geçenlerde köpeğini döven adam videosu izleyip köpeğin çıkardığı o hev hev ince ağlamaklı seslerden zevk alışımı yeniden fark etmemle en yakın zamanda tekrar yapacağım eylem. öldürmeyen acı güçlendirir, bu sokak köpekleri için de geçerlidir. istediğiniz kadar eksileyebilirsiniz.
