çarşıdan bi kilo elma alırken bile bi yokluyorsun ama kadın alırken( almak kelimesini burada islami terminolojiye göre kullanıyorum yoksa kadın mal değil tabi) bakmadan alıyorsunuz?
bu mu mantık?
elma çürük çıkarsa gider adama itiraz edersin karı çürük çıkarsa ne olacak?
taraflar birbirini görür, yanlarında bir kişi olmak şartı ile görüşüp konuşur, karşılıklı istekler anlatılır.daha sonra duruma göre söz ve nişan olur.
bir de günümüz erkeklerinin en çok rağbet ettiği evliliktir zannımca.her fırıldağı çevirip en son annelerinin bulduğu helal süt emmiş kızlarla evlenmek istiyorlar, ama yemiyor.olmaz öyle rahibeyle playboy.
sanırım en saçma gelenek olabilir..ulan tanımadığın bilmediğin biriyle aileler istediği için konuşup evlenmek nasıl bi mantık lan? bunu isteyen ve savunan insanlar zaten yüksek ihtimalle belalarını görücü usulü evlenerek bulacaklar..kendi hallerine bırakınız
gelecekte belki de yapabileceğim şeydir. belki yani. hayata gelmek gibi bir şey. hayata geliyorsun, sonra bazı kurallara uymak zorundasın. iki farklı ebediyetten birini seçeceksin. evlilikte de böyle. taraflar önceden her türlü şeyi yaşayıp evlilik sonrası heyecanlarını kaybediyorlar. ancak görücü usulü böyle değil. evlilikle başlıyor her şey.
flörtle evlenme, tanışarak evlenme veya sevgililikle evlenmeye (adına artık ne dersiniz deyin) göre daha uzun sürdüğü sürekli olarak vurgulanan evlilik türü. genelde büyüklerin ağzından duyarsınız "aman bizim zamanımızda sevgililik mi vardı?" diye. aslında çevremizdeki sevgili olup evlenenlerle ailesinin bulduğu erkekle/kızla evlenenlere bakınca bunun doğru bir yaklaşım olduğunu söylemek mümkün. ama nasıl mümkün? boşanma olmayan evliliği başarı saymakla mümkün. yani görücü usulü evliliği savunanlar genelde boşanmadıkları için bu çiftleri başarılı sayıyor.
benim bir kuşak üstüm yani amca, dayı, hala (annem ve babam da dahil) görücü usulü evlenmiş. ama evliliklerindeki çatırdamalara ben çocukluğumda bizzat şahit oldum. en küçük dayımdan örnek vereyim. ben daha 9 yaşındayken annemle en büyük dayımın karısı, en küçük dayıma kız aramaya çıktılar. bildiğin kiralık ev arar gibi dolaşıyorlardı mahalle mahalle. neyse bir yerde bi kız buldular, bi kaç ay içinde söz ve nişan yapıldı, nişandan 4 ay sonra da evlilik oldu. yani tahminen 9 ay içinde evlendi dayım. bu süre zarfında gidilen aile ziyaretlerinde kızı 3-4 kere ancak görmüş, tabi öyle konuşma falan yok doğru düzgün. sonuç? dayım 17 yıldır evli ama gel ona sor. defalarca annemi ve diğer dayılarımı arayıp evde geçinemediklerinden, boşanmak istediğinden bahsetti. 15 gün boyunca arkadaşında kalıp eve uğramadığı zamanlar oldu. hatta bir kere bizim yanımızda ağladı "ben artık yürütemiyorum" diye. ama boşandı mı? hayır. neden? elalem ne der, çocuklar ne yapar korkusundan.
işte yaklaşımın yanlışlığı burada başlıyor. yahu kardeşim tamam boşanmadılar ama git sor bakalım o çatı altında o kadın ve erkek mutlu mu? kadın kocasıyla sevişirken tiksiniyor mu? erkek karısının iğneleyici laflarından bıkmış mı? kadın kocasından şiddet gördüğü halde susmuş mu? erkek karısının akrabalarından bıkmış mı? çocuklar düzgün ve mutlu bir ailenin terbiyesiyle büyümüş mü? bunun gibi onlarca sorun var, ama sırf akrabalar, komşular laf eder diye boşanmıyorlar, millet de görücü usulü evlilik yürüyor, flörtle yapılan evlilik yürümüyor zannediyor. eskiler de hep böyleymiş, bütün sıkıntılarına rağmen aman bizi kınarlar korkusuyla ayrılamamış eşinden, herkes de onları evliliği mutlu bir şekilde devam ediyor sanmış.
ister kız, ister erkek olun karşıdaki kişiyle bire birde en az 6-7 ay vakit geçirmeden (hatta yaşınız gençse 1 yıl bile olabilir) nişan, söz, evlilik vs. hiçbir resmi ilişkiye adım atmayın. o kişiyle ömür geçireceksiniz kardeşim. elalem kınar, haram der, günah der diye korkmayın. dışarıda, herkesin gördüğü bir yerde haftada 1-2 kere buluşup birbirini tanımak, telefonda gün aşırı sohbet edip karşı tarafın zevklerini, korkularını, isteklerini öğrenmek en doğal hakkınız. yarın bi gün o insanı tanımadan evlendiğiniz için evliliğinizde çıkan sorunlar mutluluğunuzu baltaladığında o haram diye bikbik ötenlerin hiçbiri yanınızda olmayacak emin olun. yani tüm ihale yine size kalacak. dolayısıyla kendi hesabınızı kendiniz yapın. sonuç kötü bile olsa en azından kendi hatasını yapmış olmak daha az koyar insana, gönül rahatlığıyla "bu kararı ben aldım, sorumluluğu da benim" diyebilirsiniz.
Kendi kendine karar veremeyecek kadar ahmak erkek veya kadının yerine genelde ailesi tarafından karar alındıktan sonra bu iki ahmağın görüştülüp evlendirilmesi olayıdır.
Insan gerçekten hayret ediyor dediğimiz durumlardan birisi de budur.
sevdigin insanla evlenecek olsan, yarı yolda birakir. sevmediğin insanla evlensen mantik evliligi diye yururse bi 10 sene belki. evlenmeden cok bosanmalarin oldugu dunyada, evlilik dusuncesi biraz uzak.
Gerçek aşk burdan çıkar.
Öyle şimdikiler gibi dış güzelliğin daha ön planda olduğu sevgiler, sevgililer olmazdı.( ben de önem veriyorum dış güzelliğe )
Doğru olanı, karşılıklı saygı var bir kere.
Sevgi de sonrasında yeşeriyor zaten.
sosyolijik araştırmalara göre en uzun ömürlü ve boşanmaların en az görüldüğü evlilik türüdür.
bunu nedeni ise görücü usulüyle yapılan evliliklerde her iki tarafı iyi tanıyanların aracı olması ve 3. kişilerin daha objektif karar verebilmesi.
ayrıca ileriki aşamada yaşanilacak anlaşmazlıklar, aile onayı alındığı ve evlilik temelinin aile yardımıyla atıldığı için sorunlar hep beraber çözümlenir.
bundan dolayıdır ki evlilik ömürleri uzun olmaktadır.
edit: bunun eksilenecek neyi var arkadaş, ben demiyorum bilim adamları diyor ya.
Bunun günümüzde harbi harbi burda tartışılması bile üpertici ve igrenc, hep mi kusmuk kalmak istiyorsunuz mk. (Gerci öyle diyoruz ya annem babam bir erkek olarak az kalsın beni bile zorluyordu bu evliligi yapmak icin, fazla diretseydiler hayır demezdim belki ama muhtemelen son anda vazgecerdim.)Ama genel olarak yarısını bile tanımadıgın insanla niye evlenilir.
en mantıklı evlilik sistemidir. bir sürü sevgili yapıp denedik olmadı triplerine gireceğine zamanını bekle hayırlı bir görücü çıkarsa evet dersin. uzun süreli ilişki birbirini tanımak için şart diyenlere sesleniyorum, insanlar evlenip 25 yılda birbirini tanıyamıyor, sen evlenmeden iki fingirdeyerek, gezip tozarak mı tanıyacaksın? nedir bu sevgilicilik oyunu anlam veremiyorum gerçekten.
Bence yine ataerkil ve maço bir düşünce yapısının uydurduğu sistem.
Malum kızların beğeni eşiği erkeklerinkine göre daha yüksek. Kızlar her erkeği beğenmez, yatmaz, ama erkekler nefes alsın yeter mantığıyla dişi domuzlara bile hallenir.
Ayrıca 30unu devirmiş erkekler git gide moruk muamelesi görmeye başlarken 35'ini devirmiş kadınlar bile ilgi görüyor. Esra Erol gibi programlara bakmak yeterli.
Şimdi bakıyorsunuz göbekli, pos bıyıklı, yağ tulumu bir hanzonun kolunda (özellikle kapalı ailelerde daha geçerli olduğu için) bebek gibi, vitrine koysan dokunmaya kıyamayacağın bir türbanlı çıtır. Normalde o kız bu yağ tulumuna bakar mı? Tabi ki hayır. Kız en fazla 23 24 oluyor, erkek 35'ine kadar çıkabiliyor. Yani erkek, normal gidişatındaki kız erkek ilişkilerinde günaydın bile diyemeyeceği kızı, koynuna alıyor resmen. Görücü usulü olmasa bu mümkün mü?
Bence kızlar kabul etmemeli. Ha görüp sevip beğendiyseniz ayrı ama yok ailem istiyor, yok içkisi sigarası yok, yok parası var, anam babam da görücü usulü evlendi diye sevmeyeceğiniz bir hanzoya gitmeyin, sizin değeriniz bu kadar mı? Sevmeyeceğiniz bir adamla bilmem kaç yıl aynı yatağa girecek, onu içinize alacak, onu şapır şupur o yaglı dudaklarından öpecek, kirli kokar çoraplarını donlarını yıkayacaksınız.
Değer mi?
edit: o pos bıyıklı, hanzo, kokar donlu yağ tulumu aramızda beyler ve çok sinirli.*
