Yokuşu bitirince artık görünecektir
Kırmızı cumbasıyla aşı boyalı evin
Ellerini tutunca bir çocuk gibi sevin
Bir beyaz pırıltılı tepside kahve getir
Konuş gülümseyerek, hatırla, bir an düşün
Fakat ne kadar büyümüş cumbada duran ıtır
Kaybolan günlerinden bulduğum parçalardır
Resimler, bir seccade, gözlerin ve gülüşün
Günler geçmiş buradan sanki bırakmadan iz
Mevsimler arkasında sürüyüp mevsimleri
Bak gene pencerende cami güvercinleri
Odan gene aydınlık, gene ferah ve temiz
Bu acayip çiçekler, hiç bitmeyen bu bahar
Basma perdelerine hangi iklimden gelir?
Yedi veren gül gibi dört mevsim çiçek verir
Pencereye dizdiğin aydınlık sardunyalar
Değecek merdivende ayaklarıma kedin
Gözlerime bakacak beni hatırlar gibi
içimde söylenecek bir lakırdı var gibi
Ve şaşıran sevinci yüzümde saadetin
