Müzik rölativiteden yeterince nasibini almış bir kulvar. Durum böyle olunca nesnel yargılara pek yer olmuyor sanatın her alanında olduğu gibi müzikte de. Kişinin hayatı algılayışı, enerjisi ve grubun ona aktardığı enerji mevzu bahis olunca kimseye bir tasarrufta bulunmak düşmüyor aslında. Bir nevi kişinin sanatla arasına girme durumu hasıl oluyor ki bu da abesle iştigale tekabül etmekte.
Grup 84 değil grup 184 olsa benim için bırakın dünyanın en iyi rock grubu rock grubu bile olduğu muamma benim nazarımda. Ama onu da sevenler, üyelerine hayran olup, kendi hissiyatlarının bir aynası bir tezahürü olarak görenler yok mudur? Elbette vardır. Bırakın onların en iyi grupları, idolleri olsun. Bizi ne ilgilendirir.
