bitti den sonra bitmiştir, ne söylense ne kadar ağlansa azdır, yalnız geceler, gözyaşlı günler vardır ilerde. yastık gözyaşlarıyla ıslak pamuğa dönmüş, kaç gündür kalkmadan hasta gibi yatılan yatak vucudun şeklini almıştır. çalan kapılar açılmamış, telefonlara bakılmamıştır, hayat artık bitmiştir, geri kalanı işkencedir, ama hep bi acaba vardır, acaba gitsem, acaba desem ki.
acaba; derin bir tüneldir, dibi sonu olmayan, kapkaranlık bir tünel
ama günler yatakta geçtikçe belki geri gelir, belki tekrar olur diye görülen rüyalar acaba tünelinin sonunda bir ışık olduğunu düşündürür. belki vardır, belki?
kapı çalınır, açan olmaz, yok bu saatte evde olmalı
+alo?
-kapıdayım üşüdüm, açarmısın.
işte aylar, yıllar geçen evdesinizdir, ama ev tamamen bir yabancıdır, sizi hoş karşılamamıştır, ev sizin orda olmanızdan rahatsız olmuştur. odada beraber gidilen bir tatilde çekilen fotoğrafınız çerçevelenmiş hala duvarda duruyordur, içinizi bir heyecan kaplar, acaba, acaba o da mı vazgeçemedi?
-fotoğrafımızı hala kaldırmamışsın (içini bir huzur kaplayarak, çünkü hala orada)
+tatildeydim, bu sabah geldim, akşama toparlicam hepsini
işte o an yıkılır, dünya başınıza yıkılsın istersiniz, oradan kaçmak, koşmak koşmak koşmak, dağlara tepelere tırmanmak, orada ağlamak, belki hayvanlar gibi salya sümük yerlerde sürünmek istersiniz, bu acı bitsin yeter ki, zaten artık yaşamak eziyet bana..
ama hala ışık sönmez, hala acabalar vardır, acaba çok kızgın olduğu için ısrar mı bekliyor, herşey çok güzel olacak diye anlatıp ikna etmemi mi bekliyor..
+salona geçer misin üstümü giyinicem
bu adam kim diye düşünürsünüz, canınız ciğeriniz olan, yüreğinizden bir an olsu ayrmadığınız nerede diye düşünürsünüz.
salondaki tüm eşyalara göz atarken hepsinde bir anınız olduğunu farkeder, içiniz burkulur. müzik setinin ses açma düğmesini kırdığınız için evin içinde sizi kovaladığı, televizyonun bir türlü istediğiniz kanalı çekmediği, doğumgününüzde size süpriz yapacağım diye dolabı devirip tüm tabakları kırması..
+dışarı çıkıyorum, anahtarım var, eşyalarını alıp çıkabilirsin
ayakkabısını giyiyor, gidiyor, nereye gidiyorsun diye bağırırsınız, seiniz çıkmaz, gitme diye ağlarsınız duymaz, son çabanızla cılız bir ses çıkar boğazınızdan
bazen kolundan çekiştirerek,
bazen bir bakışla,
bazen tutarak elini,
bazen sadece bir yanağından öperek,
o öpmek istediğinde bir adım geri çekilerek,
az ilerlediğinde ardından seslenerek,
o kalkmaya niyetlenirken sen saatine baktığında,
"daha erken değil mi" diye sorduğunda,
alacağın yanıtı bilsen de kendini tutamadığında,
"bir çay daha içsek mi" ya da "dur biraz beraber kalkarız" derken,
kısacası beş dakikanın hesabını yaptığında;
kalmasını istediğinin anlamasını beklediğin, açık açık sormak istediğin ama sadece ima etmekle yetindiğindir.
söylemesi zor bir anda kullanıldığında önemli bir laftır. tüm çıkarlardan uzak, sadece nedensiz sevginin bağladığı iki insan çatışır bir noktada -iki insan varsa ortada olmaz mı ya-. sesler yükselir apansız, açılan delikten oluk oluk birikmiş, içe gömülmüş kızgınlıklar, farklılıktan kaynaklanan uyuşmazlıklara şikayetler akar -ki o öyle olduğu için sevilmemiş midir ya-, artık konuşulan konunun bir önemi kalmaz, kontrol dışında amacını aşan bir hengâme başlar, anlamsızlaşır havada uçan kelimeler, kifayetsizlik ve çaresizlik..derken anlık bir hırçınlıkla kapıya yönelir bir kişi..işte diğeri..yani duran; diğeri harekete geçmişken, kafasından bin bir şey geçen, sabit kalakalan..bir silkinip "gitmesen olmaz mı" dese*..kaç dönüş yaşanır belki sevgiye..*
ellerin ellerime değdiği an hisettim ayrılığı.. Hissettimde konduramadım... her bakışın biraz daha uzaklaştı .. kelimeler boğazına dizildi çaylar içildi zorla samimiyetsiz bir kaç tebessüm kaçan bakışlar... ve dudaktan zorla çıkarn gitmesen olmaz mı ? ....
cevap çoğu zaman gelmez gelmez ama cevap beklediğin çoktan gitmiş olur.
sorarken bile içiniz acır.
bu soruyu kendinize sorup, yine de gittiyseniz dönüp bakmamalısınız arkaya, arkada kalanlara.
bu soruya rağmen gidebildiyseniz meydan okumuşsunuzdur hayata; kendinize rağmen.
çoğu zaman gitmese olmaz olan kişiye söylenemeyen laftır. yarım kalma pahasına kapatırsınız kelimelerin üstünü. gitmesi yeni filizlere davetiye çıkartacakmış gibi, sanki her sonun yeni bir başlangıç olduğuna inanmış gibi yapmaktır bu soru cümlesini kurmak.
gitmese olmaz çoğu zaman
siz öncelikli listenizde başı çeken kişiyi uğurlarsiniz o önceliklerine gider. arkada kalırsınız. kanar yarabandı örtüğü ten oluk oluk...
yara alırsınız
giden gider
bir ürperti eşliğinde titrer, yorgansız dönersiniz eve.
Gidenler, "Bitti" diyemedikleri için, kendine iyi bak derler. "Kırıldım ve
affedemiyorum" diyemedikleri için kendine iyi bak derler. "Seni istemiyorum
artık, hayatımdan çıkaracağım ama bil ki hiç unutmayacağım" diyemedikleri
için kendine iyi bak derler. "Biliyorum çok canım yanacak ama bunu düşünmek
bile istemiyorum şimdi diyemedikleri için kendine iyi bak derler...
Vicdanlarını rahatlatmak için kendine iyi bak derler. Çünkü o kan uzun süre
akacaktır ve o yara asla kapanmayacaktır. Bilirler...
Sen ki gözümdeki ışık, dudağımdaki tebessüm, içimdeki sevinçsisin... Sen ki
yağmurum, gök kuşağım, yüreğimdeki çarpıntı, hayatımın neşesisin... Sen ki
yolumu aydınlatan, dert ortağım, gönül yoldaşım, herşeyimsin... Kendine iyi
bak deme bana. Nokta koyma.
Keşke böyle yaşanmasaydı, keşke affedebilsen beni ve keşke ben de
affedebilsem seni.. Keşke döndürebilsek zamanı geriye. Keşke bugünkü
aklımızla yaşasak sil baştan her şeyi.
Biliyorum ki imkansız, ama yine de, gitmesen olmaz mı? Bitmesek olmaz mı?
Sen eksikken, ben nasıl tam olurum? Senden kalan boşluğu nasıl doldururum?
Savaşsak aramıza giren herşeyle, olmaz mı? Hani büyük aşklar her türlü
engeli aşardı. Hani gerçek dostluklar her sınavı geçerdi. Hani aşk eninde
sonunda kazanırdı? Hani hayatta asla kirlenmeyecek değerler vardı? Hani en
büyük zaferler, en kanlı savaşların ardından kazanılırdı? Bunların hepsi
yalan mı?...
gözlerin dolduğu, sesin titrediği, beyinden artık hiç ama hiçbir düşüncenin geçemediği, etraftakilerin önemsenmediği, son kez sarılacağını bildiğin anda ağzından çıkan söz öbeği.
bir soru veya istek cumlesi degildir aslen. yalvaristir. soylerken basin dik olsa bile kalbin mutlaka bukuktur. soylemezsin zaten oyle pek. soyleyemezsin herkese. bu sozu soylemene degecek kisi sayisi cok azdir cunku. o yuzden "gidiyorum" diyene cevabin "gitmesen olmaz mi" degil de "peki, git" olur.
