ne acıdır gidenin geri geleceğini umut ederek yaşamak.. her sabah arayacak umuduyla uyanıp gece olunca gözyaşlarıyla bir kez daha unutacağım diye uyumaya çalışmak.. ama güne yine onunla başlamak.. her telefon çalışında onun aradığını sanmak hayal kırıklığı yaşamak ne zordur.. bir türlü aramaz beklenen..çoktan unutmuştur seni.. hergün kırıklığın daha çok artar.. giden geri gelmez işte..
kendini teselli eder, bekleyerek kendini mazoşist duyguların içine atar.
gelmeyeceğini dönmeyeceğini oda bilir ama yaşanan güzellikler adına belki ,belki gelir die kendine sürekli teselli cümleleri kurar.beklediği acı çektiği anlar içinde şair olur çıkar.
beklentilerdir.beklentiler insanı yorar ve mutsuz kılar çoğu zaman..işte bu yüzden, sırf bu yüzden kelebeklere kavuşana dek tırtılları sevmeyi öğrenmek gerek...
