yağmur muydu gözyaşlarım, yoksa sen miydin akan gözlerimden? sen benim adım, ben senin soyadın olmuştum. ve adımızı aşk koymuştu yaratan hayranlıkla. vucudun vucudumda, ruhun ruhumda hayat bulmuştu. artık biz yoktu, çoğul kişilerin hepsi sende toplanmıştı. anlam sen olmuştun, ben sendim artık ve sen ben.
gel diye sessiz çığlıklar attım çaresiz gecelerde ve bağıra bağıra içime ağladım sen oradasın diye. her sabah parıltılarında yakamoz oldum beni gör diye. milyonlarca kurumuş yaprak oldum fırtınalarında beni dök diye. bedenimi toprağa gömdüm, saf ruhumla karşına çıktım ama sen görmedin. ve ben olmayan sen i özledim. yüzyıllar sürüyordu senin bir anlık yokluğun ve sen yüzyıllardır yoktun.
yalvarırım doğ artık varlığıma kasteden yalnızlığımın içine. beni buralarda bırakma, bu hasretlik bana zor gelir, dayanamam. yokluğunda kanıyorum durmaksızın, her sabah kanımla boyuyorum umudun ufkunu kızıla. sen yoksan ben de yokum, gel artık ey sevgili, gel..
