Şu 24 yıllık hayatımda her geçen yılımı özlüyorum. Neden o an içinde yaşadığımız zamanı sevemiyoruz da aradan zaman geçince keşke o günlerim olsaydı diyip sevmeye başlıyoruz? Bunun anlamlı bir açıklaması olmalı. Bir de şöyle bir durum var; büyüklerin kendi geçmişlerine dair anlattıkları anılar neden çok güzel geliyor insana? Neden can kulağıyla dinleriz bütün anlatılanları? Hiç bilmediğimiz halde o yıllarda bile yaşamak isteriz. insan garip bir yaratık, gerçekten çok garip.
